ரைஸ் கிராக்கர்ஸும் ஜெயன்ட் கோன் ஐஸ்க்ரீமும்!

முனைவர் சாந்தகுமாரி சிவகடாட்சம்இன்றைய கால கட்டத்தில் உயி ருக்கு உயிராகக் காதலித்து, திருமணம் செய்துகொண்டாலும், அந்த மணவாழ்க்கை தெளிந்த நீரோடையாக ஓடுவதில்லை. பல தடைகளை உடைத்து நீள்வதில்லை. விட்டுக்கொடுத்தல், சகிப்புத்தன்மை, சரியான புரிதல் இல்லாமல் போவதால், ஆரம்பத்தில் தேனாக இனிக்கும் காதல், பிறகு எட்டிக்காயாகக் கசக்கிறது.ஆகவே, திருமணம் செய்துகொள்வதற்கு முன்பாகத் தங்கள் காதலின் மீது முழு நம்பிக்கை வைக்காமல், கிளி ஜோசியம், நாடி ஜோசியம், சோழி போட்டு எதிர்காலத்தைக் கணித்தல் என்று இளம் ஜோடிகள் அலைகிறார்கள். இதற்கு மதம், இனம், நிறம், நாடு என எதுவுமே தடையாக இருப்பதில்லை.ஜப்பானியர்கள், தங்கள் காதல் வாழ்க்கை கடைசிவரை நீடிக்குமா என்பதைத் தெரிந்துகொள்ள ஜிஷு கோயிலில் இருக்கும் இரண்டு காதல் அதிர்ஷ்டக் கற்களின் அருகே செல்கிறார்கள். பிரார்த்தனையில் ஈடுபடும் அவர்கள், தங்கள் கண்களை இறுக்கமாக மூடிக்-கொள்கிறார்கள். .ஒரு கல் இருக்குமிடத்தில்இருந்து மற்றொரு கல் இருக்குமிடத்துக்கு நடந்து செல்கிறார்கள். மற்றொரு கல் இருக்குமிடத்தைச் சுலபமாகச் சென்றடைந்து-விட்டால், காதல் வாழ்க்கை வெற்றியில் முடியும். அப்படி அடைய முடியாவிட்டால் தோல்வியைத் தழுவும். பிறர் உதவியுடன் சென்றடைந்தால், திருமண வாழ்க்கை செம்மையாக நடைபெற பிறர் உதவி தேவைப்படும். விஞ்ஞான உச்சியிலிருக்கும் நாட்டில் இப்படியொரு நம்பிக்கை. ‘நம்பிக்கைதானே வாழ்க்கை!’ என்று எண்ணி சிரித்துக் கொண்டேன்.ஃபியுசிமி இநாரி கோயிலின் படிகளைக் கடந்து வாயிலுக்கு மீண்டும் வந்தோம். ஒரு பக்கமிருந்த மரச்சட்டங்களில், மரக் கட்டை பலகைகளில் எழுதப்பட்டிருந்த வாக்கியங்--களோடு கூடியவை கொக்கிகளில் மாட்டப் பட்டிருந்தன. இவை மக்களின் வேண்டுதல்களைத் தாங்கியபடி இருக்கும் பலகைகள். நம் ஊரில் வேண்டுதல்களைக் காகிதத்தில் எழுதி, நூலில் கட்டி, கோயிலின் தல விருட்சத்தில் தொங்கவிடு வதை அவை ஒத்திருந்தன!கோயிலின் கடைகளில் மினியேச்சர் டோரிகள் சிவப்பு நிறத்தில் விற்கப்பட, அதில் ஒன்றை நான் வாங்கினேன். ஃபியுசிமி இநாரி கோயிலுக்கு நாங்கள் வந்து சென்றதை நினைவுப்படுத்தும் விதமாக இன்றளவும் எங்கள் வீட்டு வரவேற்பறையில் அது தொங்கிக்--கொண்டிருக்கிறது.ஆயிரம் படிகளுக்கு மேலே ஏறி இறங்குவது என்பது சாதாரண விஷய மில்லைதானே? அந்த நடை பெருவாரியான கலோரிகளை (Calorie) எரித்திருந்தது. மீண்டும் பசி வயிற்றை புரட்டிப் போட்டது. இங்கிருந்து மூங்கில் காடு வேறு செல்லவேண்டும். எதைச் சாப்பிடுவது என்று குழம்பியபடியே, அருகிலிருந்த ஸ்நாக்ஸ் கடைக்குள் நுழைந்தோம்.அங்கே பாக்கெட்டுகளில் அடைக்கப்பட்டிருந்த ‘ரைஸ் கிராக்கர்ஸ்’ (Rice crackers) என்னைப் பார்த்து, ‘வா... வந்து என்னைச் சாப்பிடு’ என்று கூறுவதுபோல உணர்ந்தேன்..ஜப்பானியர்களுடைய அரிசியில் செய்யப்பட்டு, நம்ம ஊர் தட்டையைப்போல கறுக்முறுக் என்று பலவித மான மணங்களில், நம் பற்களில் அரைப்படும். நாங்கள் பார்த்த ரைஸ் கிராக்கர்ஸில், வேர்க்கடலை, பட்டாணி, பீன்ஸ் கொட்டைகள் வறுபட்ட நிலையிலிருந்து கண்களைச் சிமிட்டின. ஆளுக்கு இரண்டு பாக்கெட் ரைஸ் கிராக்கர்ஸை வாங்கி, கறுக்முறுக் என்ற சத்தம் வெளியே அதிகம் கேட்காத வகையில் கொறித்தோம்.பக்கத்து கடையில் ‘ஜெயன்ட் கோன்’ (Giant cone) ஐஸ்க்ரீம் ஒன்றை வாங்கிக்கொண்டோம். இதை ‘கிலிகோஸ்’ (Glicos) ஜெயன்ட் கோன்ஸ் என்று ஜப்பானில் அழைப்பார்கள். மிகப்பெரிய கோன் ஐஸ்க்ரீம் ஒன்றைச் சாப்பிட்டால் போதும்... இரவுவரை பசிக்காது. நல்ல எனர்ஜியும் கிடைக்கும்!மற்ற வெளிநாடுகளைப் போல பொதுஇடத்தில் சாப்பிட்டுக்கொண்டே நடப்பதை ஜப்பானியர்கள் விரும்பமாட்டார்கள். அதைத் தங்கள் பார்வை-யாலேயும் முகசுளிப்பாலேயும் வெளிப்படுத்துவார்கள். அதனால் உட்கார்ந்து சாப்பிட இடத்தைத் தேடினோம். ரைஸ் கிராக்கர்ஸைக்கூட அதை வாங்கிய கடையில்தான் சாப்பிட்டோம். தெரு சாப்பாட்டு கடைகள், வெண்டிங் மெஷினில் வாங்கும் உணவுப் பொருள்களுக்கு இந்தக் கண்ணோட்டத்திலிருந்து விலக்கு உண்டு.‘‘பிளீஸ் கம் அண்டு சிட் ஹியர் அண்டு ஈட்!’’ என்ற குரல் கேட்டுத் திரும்பினோம்.அந்த ஸ்நாக்ஸ் கடையில் பில்லிங் செக்ஷனிலிருந்த பெண்தான் எங்களை அழைத்திருந்தாள். கைகளில் பெரிய ஐஸ்க்ரீம் கோன்களை வைத்துக்கொண்டு நாங்கள் தவித்தது அவளுக்குப் புரிந்திருக்க வேண்டும்.‘‘இந்த ஐஸ்க்ரீம் கடையின் பின்பக்கத்தில் உட்கார்ந்து சாப்பிட இடமிருக்கிறது’’ என்றாள்.‘‘ஓ... தாங்க்ஸ்!’’ என்று எழுந்திருக்கப்போன எங்களை,‘‘நோ பிராப்ளம், இங்கேயே அமர்ந்து சாப்பிடுங்கள்!’’ என்றவள், ‘‘எனக்கு இந்தியன் கல்சர் என்றால் மிகவும் பிடிக்கும். உங்கள் நாட்டைச் சேர்ந்த வர்கள் யாராக இருந்தாலும் அவர்களோடு பேசுவதை விரும்புவேன்!’’ என்றாள்.(பயணிப்போம்)

ரைஸ் கிராக்கர்ஸும் ஜெயன்ட் கோன் ஐஸ்க்ரீமும்!

Related Stories