மாநிலக் கட்சிகளுடன் கூட்டணி... வறட்டுக் கவுரவம் பார்க்காமல் செய்வாரா சோனியா?

-என். சத்திய மூர்த்தி, கொள்கை மற்றும் அரசியல் ஆய்வாளர் கர்நாடகாவில் சட்டப்பேரவை தேர்தல் முடிந்த கையோடு, தேசிய அளவில் எதிர்கட்சிகளின் கூட்டணி உருவாகும் என்ற எண்ணத்தை அரசியல் விமர்சகர்களும் சமூக ஊடகர்களும் உருவாக்கி வருகின்றனர். அவர்களுடைய கணக்குப்படி, கர்நாடக தேர்தல் முடிவுகள் அகில இந்தியாவிற்குமான அளவுகோல். அதாவது, வரும் நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் பிரதமர் மோடி தலைமையிலான பா.ஜ.க அரசை எளிதாக வீட்டுக்கு அனுப்பிவிடலாம் என்று நம்புகிறார்கள்..ஆனால் உண்மை என்ன? மோடி அரசை பதவியில் இருந்து தூக்கி அடிக்க வேண்டும் என்பதற்கு எத்தனை காரணங்களும் ஆதரவுகளும் இருக்கின்றனவோ... அதே அளவுக்கு மோடி அரசு பதவியில் தொடர வேண்டும் என்பதற்கும் இருக்கின்றன. ஏன், நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் ஆட்சிமாற்றம்கூட நிகழலாம். ஆனால், அது மட்டுமே நிதர்சனம் என்று கருதி இன்றே அதை எதிர்பார்த்து எதிர்க்கட்சிகள் அரசியல் செய்வது, அபத்தம்! அதுபோன்றே, ஏதோ ஒரு விதத்தில் எதிர்க்கட்சி கூட்டணி அமைந்துவிட்டாலே பா.ஜ.க-வை தோற்கடித்துவிடலாம் என்கிற எண்ணமும் தவறானது. எப்போது பதவியில் இருக்கும் ஓர் அரசை தோற்கடிக்க வேண்டும் என்று வாக்காளர்கள் மனதளவில் முடிவு செய்துவிடுகிறார்களோ, பெரும்பாலும் அதனை அவர்கள் யாருடைய துணை இல்லாமலும் நிறைவேற்றி காட்டிவிடுவார்கள். அவர்களுடைய இந்த முடிவு, தேர்தலுக்கு ஓராண்டிற்கு முன்னரே எடுக்கப்பட்டுவிடும். இது கடந்த காலத்தில் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது..விரலுக்கு ஏற்ற வீக்கம்! தற்போதைய சூழலில் எதிரணி அமைவது, நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் அதன் வெற்றி வாய்ப்பு என்பவை எல்லாம் எதிர்வரும் ராஜஸ்தான், சத்திஸ்கார் மற்றும் மத்தியப்பிரதேசம் ஆகிய காங்கிரஸ் ஆட்சி செய்யும் அல்லது வலிமையாக உள்ள மாநில பேரவை தேர்தல் முடிவகளை ஒட்டியே இருக்கும். அதுபோன்றே, விந்திய மலைக்கு தெற்கில் தெலங்கானா, ஆந்திரப்பிரதேசம் மற்றும் ஒடிசா மாநில தேர்தல் முடிவுகளும் அத்தகைய கூட்டணிக்கு வலு சேர்க்கலாம். ஆனாலும் தேசிய அரசியலில், காங்கிரஸ் கட்சியே பல்வேறு மாநில கட்சிகளுக்கும் இணைப்பு பாலமாக இருக்க முடியும். கர்நாடகா தேர்தல் முடிவுகள் வெளிவந்த கையோடு, மேற்கு வங்காள முதல்வரும் ஆளும் திரிணாமுல் காங்கிரஸ் தலைவருமான மம்தா பானர்ஜி தேசிய அளவில் எதிர்க்கட்சிகளின் கூட்டணி அமைவதற்கு, காங்கிரஸ் கட்சி என்ன செய்ய வேண்டும் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். காங்கிரஸ் கட்சியுடனான கூட்டணிக்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து வந்த அவர், இப்போது மனதளவில் மாறி உள்ளார். ராகுல் காந்திக்கு சிறை தண்டனை, அவரது பதவி பறிப்பு மற்றும் தகுதியிழப்பு ஆகியவை இதற்கு புண்ணியம் கட்டிக்கொண்டுள்ளது. மம்தாவின் கூற்றுப்படி, காங்கிரஸுக்கு வெற்றி வாய்ப்புள்ள மாநிலங்களில் அந்தக் கட்சியை பிற மாநில கட்சிகள் ஆதரிக்க வேண்டும். அதுபோன்றே, தனித்தனியாக மாநில கட்சிகளுக்கு அதிக செல்வாக்குள்ள மாநிலங்களில், காங்கிரஸ் கட்சி அதிக இடங்கள் கேட்காமல் சமர்த்தாக இருக்க வேண்டும். இது நியாயமான எதிர்பார்ப்பும்கூட. அதாவது, தங்களை போலவே காங்கிரஸும் ஒரு மாநில கட்சியே என்பதை மம்தா, சொல்லாமல் சொல்கிறார். தேசிய அரசியலில் காங்கிரஸை பொறுத்தவரை ’யானை இருந்தாலும் ஆயிரம் பொன், இறந்தாலும் ஆயிரம் பொன்’ என்ற கதை இனி எடுபடாது. வேண்டுமானால், கூட்டணி தலைமைக்கு ராஜஸ்தான், சத்திஸ்கர், மத்தியப்பிரதேச மாநில தேர்தல் முடிவுகளுக்கு பின்னர் காங்கிரஸ் முயற்சி செய்து பார்க்கலாம். ஆனால், அந்த தேர்தல் முடிவுகளுக்கு காத்திருந்து, நாடாளுமன்ற தேர்தலுக்கு மிக அருகாமையில் கூட்டணி முயற்சிகள் முன்னெடுக்கப்பட்டால் விளைவுகள் எதிர்மறையாகவே இருக்கும். அதற்கு பதிலாக 1996 போல், நாடாளுமன்றத் தேர்தலுக்கு பின்னர் அத்தகைய முயற்சிகளை முன்னெடுத்தால் போதுமானது. பீஹார் முதல்வர் நிதிஷ் குமாரும் அதுவரை காத்திருக்கலாம். மம்தா கூறுவதெல்லாம், நாடாளுமன்றத் தேர்தல் காலத்தில், மாநிலக் கட்சிகள் வலிமையாக உள்ள வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாநிலங்களில் அதிக இடங்களை காங்கிரஸ் கட்சி எதிர்பார்க்க கூடாது. மம்தா வெளிப்படையாக கூறுவதை பீஹாரின் நிதிஷ் குமார், தேஜஸ்வி யாதவ் மற்றும் உத்தரப்பிரதேசத்தில் அகிலேஷ் யாதவும் கூற தயங்குகிறார்கள். ஆனால், அவர்களே இட பேரம் என்று வரும்போது, காங்கிஸ் கட்சியை தட்டிவைக்கப் பார்த்து பிறகு கழற்றிவிடுகிறார்கள். அவர்கள் அனைவரையும் பொறுத்தவரை தத்தமது மாநிலங்களில் காங்கிரஸ் கட்சி, ஓட்டை பெருங்காய டப்பா. அவ்வளவு தான்.. ஊதி, ஊதி கெடுத்து... விரலுக்கு ஏற்ற வீக்கம். இதுதான் காங்கிரஸுக்கான மம்தாவின் மெசெஜ். ஆனால், ராகுல் காந்தியை சுற்றி உள்ளவர்கள், நேரு குடும்பத்தை சேர்ந்தவர்கள் மட்டுமே பிரதமராக முடியும் என்று ஊதிஊதி கெடுத்து விட்டார்கள். முன்னர் இந்திரா காந்தி கூட நேருவின் மறைவிற்கு பின்னர் லால்பகதூர் சாஸ்திரி அமைச்சரவையில், செய்தித்துறை அமைச்சராக இருந்து, பிறகுதான் பிரதமர் ஆனார் என்பதை அவர்கள் ஏனோ மறந்துவிடுகிறார்கள். இதற்கு பதிலாக, மன்மோகன் சிங் தலைமையிலான கூட்டணி அமைச்சரவையில் ராகுல் ஒரு அமைச்சராக மட்டுமே இருந்து, ஆட்சிக்கான நெளிவு சுளிவுகளை அறிந்துகொண்டு, பின்னர் பிரதமராகி இருந்தால் இன்று கதை வேறாகி இருக்கலாம். அவ்வாறு நடைபெறாதது, காங்கிரஸின் துரதிர்ஷ்டம். பா.ஜ.க-வின் அதிர்ஷ்டம். ஆனால், சோனியா அவ்வாறு இல்லை. 90-களின் பிற்பகுதியில் அவர் கட்சி தலைமை பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்ட பின்னர், மாநிலக் கட்சிகளுக்கு தலைவரை நியமித்த கையோடு, தலைமையின் தலையீடுகளை அவர் இல்லாதாக்கினார். எந்த மாநிலத்தில் கட்சி ஆட்சியை கைபிடிக்கிறதோ, அதற்கு வழி செய்த மாநில தலைவரே முதல்வர் என்று ஒரு எழுதப்படாத சட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்தினார். இதனாலேயே கட்சி ஆட்சியில் இல்லாமல் இருக்கும் தமிழ் நாட்டில் இருந்து டெல்லிக்கு வாரம், மாதம் என்று காவடி எடுக்கும் பழக்கத்திற்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதனால்தான், கே எஸ் அழகிரி, தமிழ் நாடு காங்கிரஸுக்கு தலைவராக தொடரவும் முடிகிறது. இன்றளவும் காங்கிரஸ் ஆட்சி செய்யும் மாநிலங்களில், கட்சி எம் எல் ஏ-க்களின் ஆதரவுப்படியே முதல்வர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்கள். இவ்வாறு ஒரு இடைவெளிக்கு பின் காங்கிரஸ் கட்சி ஆட்சியைப் பிடித்ததும், மத்தியப்பிரதேசத்தில் கமல்நாத், ராஜஸ்தானில் அசோக் கெலட் போன்ற கிழப்புலிகள், மீண்டும் முதல்வர்கள் ஆனார்கள். ராகுல் காந்தியின் நட்பை மட்டுமே கேடயமாக பயன்படுத்தி அரசியல் செய்துவந்த மத்தியப்பிரதேசத்தின் ஜோதிராதித்ய சிந்தியா மற்றும் ராஜஸ்தானின் சச்சின் பைலட் ஆகியோருக்கு இது பெரும் அடி. முன்னவர் பாஜக-வில் சேர்ந்து, மபி-யில் கமல்நாத் அரசை கவிழ்த்து, அதற்கு பரிசாக மத்திய அமைச்சர் பதவியையும் பெற்றுள்ளார். சச்சின் இன்னமும் ஆற்றில் ஒரு கால், சேற்றில் ஒரு கால் என்று அரசியலில் தொடருகிறார். இந்த வருட இறுதியில் நடக்கவுள்ள ராஜஸ்தான் மாநில பேரவைத் தேர்தல் அவரது குறி. ஆனால், காங்கிரஸ் தலைமையோ அவரை சமாதானப்படுத்தும் முயற்சிகளைகூட இப்போதெல்லாம் முன்னெடுப்பதில்லை. இந்த பார்முலாவை தான் சோனியா தற்போது கர்நாடகா விவகாரத்திலும் தொடர்கிறார் என்று தெரிகிறது. இதுவே உள்கட்சி குறித்த சோனியாவின் அணுகுமுறை. அதேபோல 2004 மக்களவைத் தேர்தலிலும் சோனியா வறட்டுக் கவுரவம் பார்க்காமல் மாநில கட்சிகளுடன் கூட்டணிக்கு உடன்பட்டார். குறிப்பாக, மாநில மக்களின் ஆதரவு விகிதத்தின் அடிப்படையில் இடப்பங்கிட்டை ஏற்றுக் கொண்டார். அதன் காரணமாகவே அந்த கூட்டணி ஆட்சியை கைப்பற்றி, மன்மோகன் சிங் தலைமையில் பத்தாண்டுகள் தொடர முடிந்தது. இது போன்ற தடாலடியான முடிவுகளை சோனியா மீண்டும் எடுத்தால் மட்டுமே, காங்கிரஸ் உள்ளடங்கிய தேர்தல் கூட்டணிக்கு வாய்ப்பு உள்ளது. என்ன, முன்பு அவரது வலது மற்றும் இடது கைகளாக இயங்கிவந்த இருவரில் அகமத் படேல், கோவிட்டுக்கு பலியாகிவிட்டார். குலாம் நபி ஆசாத், ஜம்முவில் தனி கட்சி தொடங்கிவிட்டார். ஜனாதிபதியான பிராணப் முகர்ஜி இப்போது உயிருடன் இல்லை. ஏ .கே. அந்தோணி போன்றோர் வயது முதிர்வால் ஓய்வு பெற்றுவிட்டார்கள். அவர்களுடைய இடங்களை புதிதாக வந்த கேரளாவை சேர்ந்த வேணுகோபால், ரந்தே சிங் சூரஜ்வாலா ஆகியோர் திறம்பட நிரப்பி உள்ளார்கள் என்பது கட்சி தலைமை கர்நாடகா, ராஜஸ்தான் விவகாரங்களை கையாண்டதில் இருந்து தெரிகிறது. இதுவே தொடருமானால், பா.ஜ.க நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் வெற்றி பெறுகிறதோ இல்லையோ, எதிரணியில் காங்கிரஸை உள்ளடக்கிய மெகா கூட்டணி உருவாகும் வாய்ப்புகள் அதிகரிக்கும். செய்வாரா, சோனியா?

மாநிலக் கட்சிகளுடன் கூட்டணி... வறட்டுக் கவுரவம் பார்க்காமல் செய்வாரா சோனியா?

Related Stories