19. உளவுக்கு 1000 கண்கள்

அரசரின் முதலீட்டை நிர்வாகிக்கும் நிறுவன ஊழியரிடம் “எண்ணெய் உற்பத்தியிலோ, விற்பனை விலையிலோ சவுதி அரேபிய அரசர் எந்த மாற்றமும் செய்யத் தீர்மானிக்கவில்லை’என்று சொன்ன அமைச்சர், ஏன் அப்படிக் கேட்கிறாய்?” எனக் கேட்டார். “அமெரிக்க அதிபர் மாளிகையில் ஏதோ அவசரக்கூட்டம் கூடியிருக்கிறார்கள். முக்கியமான முடிவு எடுக்க இருப்பதாகவும் ரஷ்யா அதற்கு எதிர் வினையாற்ற இருப்பதாகவும் செய்திகள் வருகின்றன. உங்களுக்குத் தெரியாதா?” முதலீட்டு நிறுவன ஊழியர் சொல்ல, அதிர்ந்துபோனார், அமைச்சர். “என்ன சொல்கிறாய், நீ சொல்வது நிஜம்தானா?” குரலில் நடுக்கம் வெளிப்பட்டுவிடாதவாறு கவனமாகக் கேட்டார். “அவசரக்கூட்டம் கூடியிருக்கிறார்கள் என்பது நிஜம்தான். ஆனால், அது எதற்கு என்பதை உறுதிப்படுத்த முடியவில்லை. உங்களுக்கு ஏதாவது தெரியுமா?” “இல்லை தெரியவில்லை. ஒபெக் நாடுகளின் கூட்டமைப்பில்கூட இதுபற்றி எந்த முடிவும் எட்டப்பட்டதாகத் தெரியவில்லை. எதற்கும், இதுபற்றி அரசருக்கு ஏதேனும் தெரியுமா என்று கேட்டுப் பார்க்கிறேன்” என்று போனை வைத்தார். சற்று நேரம் அமைதியாக இருந்தவர், எதற்கும் இருக்கட்டும் என்று தனக்கு வேண்டிய துபாய் தொழிலதிபர் ஒருவருக்கு போன் செய்து விவரம் கேட்டார். “ஆமாம். நானும் அந்தச் செய்தியைக் கேள்விப்பட்டேன்... அது உண்மையா என்று எங்களுக்கும் தெரியவில்லை” என்றார் துபாய் தொழிலதிபர். ”ஹூம்... நான்கு வருடத்துக்கு ஒருமுறை இப்படி ஏதாவது ஒரு செய்தி விஸ்வரூபம் எடுத்து, உலகையே உலுக்கிவிடுகிறது” என்று சொல்லி போனை வைத்துவிட்டு, அரசரைப் பார்க்கச் சென்றார், அமைச்சர் ஜூன் மாதம் லெபனானில் எழுந்த விமர்சனங்களால், தலைநகர் பெய்ரூடில் இருந்து சிரியா படைகள் விலகி, மற்ற நகரங்களுக்குச் சென்றன.பெக்கட்டுக்கு இரண்டு மாதங்கள் எந்த மாற்றமும் இல்லாமல் ஒரே மாதிரி நகர்ந்தன. அதன் பின் ஒருநாள், அவன் பணிபுரிந்த அலுவலகத்தில் இருந்த இரண்டாம் நிலைச் செயலர் வேறு நாட்டுக்கு டிரான்ஸ்ஃபர் ஆனதைத் தொடர்ந்து, அந்தப் பொறுப்பும் கூடுதலாக இவன் வசம் சென்றது. விசா விண்ணப்பப் படிவங்களை சரி பார்ப்பது, தகுதியானவர்களை நேர்முகத் தேர்வுக்கு அழைத்து, சான்றிதழ்களை சரிபார்த்து விசா வழங்குவது... இப்படி நாள் முழுக்க அவனுக்கு பணி இருந்தது. ஒவ்வொரு நாட்டிற்கும் இவ்வளவுதான் விசா வழங்கவேண்டும் என்று கணக்கு இருக்கிறது, அதை வெளியில் வெளிப்படையாகச் சொல்ல மாட்டார்கள். அதற்கு ஏற்றார்போல் விசா கொடுக்க வேண்டும். அன்றைய தினம் மதிய உணவை உண்டுவிட்டுத் திரும்பினான் பெக்கெட். இருக்கையில் அவன் அமர்ந்த நொடியில் தொலைபேசி அடித்தது. "உங்களைப் பார்க்க நேரம் ஒதுக்கி தர முடியுமா..?" ஹலோ கூட சொல்லாமல், நேரடியாக அனுமதி கேட்டது, அந்தப் பெண் குரல். அவளாகச் சொல்லாமல், அவள் குரலே அவளை அறிமுகம் செய்தது. ஜோர்டன் நாட்டின் தூதரகத்தில் பணி புரியும் பெண் அவள். அவளை ஒரு முறை விருந்தில் பார்த்த நினைவு வந்தது. "என்ன விஷயம்"என்றான். "என் தங்கை அமெரிக்காவில் இருக்கிறாள். அவளுக்கு திடீரென்று உடல் நலம் பாதிக்கப்பட்டுவிட்டது. அவளை கவனித்துக்கொள்ள எங்கள் தாயார் உடனடியாகச் செல்லவேண்டும். எனவே அவருக்கு விசா வழங்கி உதவி செய்ய வேண்டும்!" என்றாள். "சரி, மூன்று மணிக்கு லைனில் வாருங்கள்" என்றான். "எப்படியாவது உதவி செய்யுங்கள்... நான் மிகுந்த நன்றியுடையவளாக இருப்பேன்" என்றாள். சரியாக மூன்று மணிக்கு மீண்டும் அவளிடமிருந்து அழைப்பு வந்தது. அவளோடு பேசி தேவையான எல்லா விவரங்களையும் கேட்டுக் குறித்துக்கொண்டான். "நாளைக்கு நேரில் வாருங்கள்!” என்றான். போனை வைத்த மறு நிமிடம், உரிய அலுவலர்களை அழைத்தான். அமெரிக்காவில் குறிப்பிட்ட முகவரியில் உள்ள பெண் உடல்நிலை சரியின்றி இருக்கிறாளா? அவளுக்கு உதவி செய்ய அங்கு யாரும் இல்லையா உள்ளிட்ட விவரங்களை சரிபார்க்கச் சொன்னான். எல்லாம் சரிதான் என்று உறுதி செய்துகொண்டவன், மறுநாள் அவர்கள் நேரில் வரும்போது, அவர்களின் பின்னணி, இதர விஷயங்களை முழுமையாகக் கேட்டுக்கொண்டு, அவர்களுக்கு விசா வழங்க உத்தரவிட்டான். அதோடு, முக்கியமான கட்டளை ஒன்றையும் பிறப்பித்தான். ‘எந்தக் காரணத்தை முன்னிட்டும், அவர்கள் என்னை சந்திக்க அனுமதிக்கக் கூடாது. அவர்களை நீங்களே விசாரித்து விசாவைக் கொடுத்து அனுப்பிவிடவேண்டும்!”என்பதுதான் அந்த உத்தரவு. அதற்குக் காரணம், ஏற்கெனவே ஒரு விருந்தில் அவளைப் பார்த்தபோது இவன் மனதில் லேசான சலனம் ஏற்பட்டது. .அந்தப் பெண்ணுக்கு முப்பது வயதுதான் இருக்கும். அந்த விருந்தில் அவள் மட்டும் தனித்துத் தெரிந்தாள். டார்க் பச்சை நிற உடையில் ஜொலித்த அவளை அங்கே இருந்த ஏகப்பட்ட கண்கள் மொய்த்தன. பெக்கெட்டுக்கு மட்டும் அவள் கண்கள் தன்னையே சுற்றிச் சுழல்வதாகத் தோன்றியது. மெல்ல அவனை அவள் ஈர்க்கத் தொடங்கிய கணத்தில் சட்டென்று தன் பொறுப்பு உணர்ந்து அதிலிருந்து விடுபட்டான். இப்போது அவளைப் பார்த்தால் மீண்டும் சலனம் ஏற்படலாம். அதனால்தான் தவிர்த்தான். மதியம் நெருங்கும் நேரம். அவளும் அவள் அம்மாவும் வந்து விசாவை பெற்றுக்கொண்டு சென்றுவிட்டதாகச் சொன்னார்கள். அவள் தந்துவிட்டுச் சென்றதாகச் சொல்லி, நன்றி அட்டை ஒன்றையும் ஒரு சிறிய மர சிற்பம் ஒன்றையும் அவன் முன் வைத்தார்கள். வாழ்த்து அட்டையில், அன்புடன் என்று மணியான கையெழுத்தில் எழுதி, தன் மொபைல் எண்ணையும் எழுதியிருந்தாள். ஒரு நிமிடம் அவள் கையெழுத்தை பார்த்து பிரமித்து போனான். அவ்வளவு அழகாக அச்சுப் போல இருந்தது. போனில் கூப்பிடலாமா? என்று எட்டிப் பார்த்த சலனத்தை அவசரமாய் வெட்டிவிட்டான். இப்போது வேண்டாம். வேறு ஏதாவது சந்தர்ப்பத்தில் பேசலாம், சந்திக்கலாம் என்று தனக்கு தானே சமாதானமாகி அலுவலகத்தை விட்டுப் புறப்பட்டு வீட்டிற்குச் சென்றான். அமெரிக்காவின் புகழ் பெற்ற செய்தி சேனல் நிறுவனம், பாக்ஸ் . உலகத்தின் மிகச் சக்தி வாய்ந்த மனிதரில் இதன் உரிமையாளரும் ஒருவர். எந்த இடத்திற்கும் எந்த நேரத்திலும் இவரால் செல்ல முடியும். முடியாது என்ற சொல்லே இவரிடம் இருக்காது. அமெரிக்காவின்மிக பெரிய பணக்காரர்களில் ஒருவர். எந்த நாட்டிலும் ஆட்சியை ஏற்படுத்தவும் இறக்கவும் இந்தச் சேனல் நிறுவனத்தால் முடியும். இதை ஒரு குற்றச்சாட்டாகவே சொல்வார்கள். அன்றைய தினம் பாக்ஸ் தொலைக்காட்சியில் வெள்ளை மாளிகையின் பிரஸ் மீட்டை லைவ் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். “எல்லா செய்தி நிறுவனமும் ஒரே செய்தியைத்தான் சொல்ல முடியும். ஆனால், நமது சேனலை மட்டுமே மக்கள் பார்க்கவேண்டுமானால், நாம் வெறும் செய்தியை மட்டும் சொல்லக் கூடாது. அதுகுறித்த கூடுதல் தகவல்களைத் தர வேண்டும். அதுவும் மற்ற சேனல்களில் கூறப்படாத செய்தியாக இருக்க வேண்டும். ஒவ்வொரு செய்தி குறித்தும், அது சார்ந்த விறுவிறுப்பான பிற விஷயங்களைச் சொல்ல வேண்டும். இதுதான், பாக்ஸ் செய்தி நிறுவனத்தின் தாரக மந்திரம். உலகத்தில் நடக்கும் எந்தச் செய்தியையும் முந்தித் தர வேண்டும், அதே சமயம் உண்மையான செய்தியை மட்டுமே தர வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருக்கிறார்கள். உலகம் முழுவதும் இவர்களுக்கு நிருபர்கள் இருக்கிறார்கள். எந்த சமயத்திலும் எந்த நிகழ்வையும் உளவுத்துறையைவிட இவர்கள் உன்னிப்பாக கவனிப்பார்கள். மற்ற செய்தி நிறுவனங்களான சி.என்.என். ப்ளூம்பெர்க் தொலைகாட்சி, எம்.எஸ்.என்.பி.சி போன்ற முன்னணி சேனல்களுடன் போட்டி போட்டு தங்களுக்கான இடத்திற்கு வந்திருக்கிறார்கள். உதாரணமாக, ஓர் அமைச்சர் அல்லது நடிகை என்று யாரைப்பற்றிய செய்தியாக இருந்தாலும் அதை ஒளிபரப்பும்போது, அந்த நடிகை அல்லது அமைச்சர் உச்சி முதல் பாதம் வரை அதாவது தொப்பி முதல் செருப்பு வரை அத்தனையைக் குறித்தும் விவரங்களைச் சொல்வார்கள். சென்ற முறை அவரைப்பற்றிய செய்திவந்திருப்போது அவர் என்ன உடை அணிந்திருந்தார்? போன முறைக்கும் இந்த முறைக்கும் இடையிலான வித்தியாசம் என்ன என்பது வரை எல்லாம் சொல்வார்கள். மொத்தத்தில் இவர்கள் நோக்கம் ஒன்றே ஒன்றுதான்… எந்தச் செய்தியைக் கொடுத்தாலும் அதை சுவாரஸ்யமாகத் தரவேண்டும். அன்றைக்கும் அப்படித்தான் ஒரு நிகழ்ச்சியை ஒளிபரப்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். அப்போது அவர்கள் சொன்ன விஷயம்தான் அந்த செய்திச் சேனலின் வரலாற்றையே மாற்றி எழுதியது. (பார்வை விரியும்) - நந்தன் மாசிலாமணி