தமிழ்த்திரை ஒளிரும் காலம் ! ஹீரோக்களின் ஆதிக்கத்தை தகர்க்கும் சிறிய பட்ஜெட் படங்கள்

- கரிகாலன் தமிழ் சினிமாவுக்கு நல்ல காலம். சமீபமாக வசூல் ரீதியாக வெற்றிபெற்ற நிறைய நல்ல படங்களைப் பார்க்க முடிகிறது. வெற்றிக்கு பிரமாண்டம் போதும். ஸ்டார் நடிகர் போதும், என்கிற மாயை தகர்ந்துவிட்டதாகவே தோன்றுகிறது. எவ்வித எதிர்பார்ப்பும் இன்றி வெளிவந்த போர்தொழில் வசூலில் சாதனை புரிகிறது..தமிழ் சினிமாவைவிட மலையாளா சினிமா வணிகம் சிறியது. ஆனால், அங்கு சிறிய முதலீட்டில் அழகிய படங்கள் வெளியாகி வெற்றிபெறுகின்றன. ஈரானிய படங்களைப்போல் அவை கலைத்தன்மை நிறைந்தவையாக திகழ்கின்றன. சமீபத்தில் வெளியான ‘ரோமாஞ்சம்’, ‘இல வீழா பூஞ்சிரா’ போன்ற படங்கள் மொழி எல்லை கடந்து தமிழர்களையும் வசீகரித்தன. இதற்கு முக்கிய காரணம் புதிய உள்ளடக்கங்கள். காலத்தைப் பேசும் தன்மை.மிகச் சிறிய மூலதனத்தில் எடுக்கப்பட்ட படம். ‘விட்னஸ்‘. இதில் ‘ரோகிணி’ தவிர்த்து பெரிய நட்சத்திரங்கள் யாரும் இல்லை. ஆனாலும் இதன் உள்ளடக்கம் முக்கியமானது. நம் தேசத்தின் அவமானமாக கருதப்படுகிற மலக்குழி மரணம் பற்றி பேசிய படம் ‘விட்னஸ்’. நிலாவிலும் செவ்வாய் கிரகத்திலும் செயற்கை கோள்கள் இறங்கும்போது, இன்னும் மலக்குழிக்குள் மனிதர்கள் இறங்க வேண்டியிருக்கிறதே!.சமைக்க, பலகாரம் செய்ய எந்திரங்கள் உண்டு.. ஆனால் மலம் அள்ள, மலக்குழி சுத்தம் செய்ய ஒரு கருவி உண்டா எனும் கேள்வியை எழுப்பிய படம். இயக்குநர் தீபக்குக்கு இது முதல் படம்..நம் காலத்தின் அரசியலைப் பேசிய படம் ‘அயோத்தி’. சாதிப் பெருமை, போலி நட்பு , அண்ணன் தங்கை சென்ட்டிமென்ட் என சொதப்பிவந்த சசிகுமாருக்கு திருப்பத்தைக் கொடுத்த படம். சகமனிதனின் கண்ணீரைத் துடைப்பதற்காக ஆற்றலைச் செலவிடுகிற சாதாரண மனிதர்களின் கதைதான் ‘அயோத்தி’. இப்படமும் வெற்றியடைந்தது. இயக்குநர் மந்திரமூர்த்திக்கும் இதுதான் முதல் படம். குறைந்த பொருட்செலவில் உருவான ‘அயோத்தி’யின் வெற்றியால், தமிழ் ரசிகர்களின் மேலான ரசனை புரிந்தது..உணர்ச்சிகரமான தருணங் களை வழங்கி கண்ணீரை வரவழைத்த மற்றொரு படம் ‘டாடா’. இது யீமீமீறீ ரீஷீஷீபீ படம். கவின், அபர்ணாதாஸ் நடித்திருந்தார்கள். கவின் போன்று அறிமுகநிலையில் இருக்கும் நடிகர்களுக்கும் திறமையான புது இயக்குநர்களுக்கும் வாய்ப்பு கொடுக்க தயாரிப்பாளர்கள் முன்வர வேண்டும். சிவாஜி, சாவித்திரி காலத்து பாசமலர் கதைதான் டாடா. கார்ப்ரேட் தலைமுறைக் கதையாக மாற்றியதில் கணேஷ் கே.பாபு வெற்றியடைந்திருக்கிறார்.பிரமாண்டமான ‘பொன்னியின் செல்வன்’ இரு பாகங்களுக்கு இடையே, மாற்று அடையாளத்தோடு வெற்றியடைந்த படம் ‘யாத்திசை’. சினிமா ராஜாக்களின் அரண்மனைகள், அங்காடித் தெருக்கள், பொய்கைகள், ரதங்கள், வாட்கள், இளவரசிகள், அவர்களது கனவுகள்,.. இப்படி எல்லாவற்றையும் சினிமா அதீத மினுமினுப்போடே காட்டி வந்திருக்கிறது. ஆனால், ‘யாத்திசை’ அப்படியில்லை. ஏழாம் நூற்றாண்டு - களப்பிரர் ஆட்சி முடிந்து பாண்டியர் எழுச்சி பெற்ற காலம், அதற்குரிய நிறத்தோடு காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தது பேச்சுவடிவத்திலும் எழுத்து வடிவத்திலும் காலம்தோறும் தமிழ் மாறி வந்திருக்கிறது. எயினர் பேசும் தமிழை சிலப்பதிகாரத்தின் வேட்டுவ வரிகளில் கேட்டிருப்போம். இப்போது யாத்திசையில் கேட்கிறோம். இயக்குநர் தரணி ராசேந்திரனின் இரண்டாவது படமான இது, கவனிக்கத்தக்க சரித்திர படமாக அமைந்திருந்தது..முதன்முறையாக இசுலாமி யர்கள் குறித்து நேர்மறையான ஒரு தமிழ்ப் படம் ‘ஃபர்ஹானா’. பாலியல் அரட்டைக்கான கால் சென்ட்டர் தான் கதைக்களம். இன்று, கார்ப்ரேட்டில் பணிபுரிகிற இளைஞர்கள் கூட்டமாக இருக்கிறார்கள். அதேவேளை அவர்கள் அளவற்ற தனிமையில் உழல்கிறார்கள். அவர்களுக்கு இதுபோன்ற செக்ஸ்டிங் களங்கள், பாலியல் வடிகாலுக்கான வெளியைத் தந்திருக்கிறது. இப்படத்தில் ஃபர்ஹானாவுக்கு தோன்றுவது மண உறவு கடந்த பாலியல் விழைவு அன்று. இதுவரை அவளுக்கு கிடைக்காத ஆதூரமான ஒரு ஆணின் அன்பு, நட்புணர்வோடு சேர்ந்த கரிசனமது. அவருக்கு ஏற்படும் குற்ற உணர்ச்சிக்கு காரணம், நம்மைப் போன்றோர் நிறைந்திருக்கும் சமூக அமைப்புதான். நாம் வாழும் சமூகம் மற்றும் கலாசாரம் இதுபோன்ற பாலியல் உரையாடல்களை ஆதரிக்காது. பாலியல் ஆசைகள் நோக்கிய மனம் திறந்த உரையாடலுக்கான களத்தை அமைத்துக் கொடுத்த வகையில் ஒரு பரிசோதனை முயற்சி ‘ஃபர்ஹானா’ . இப்படம் வெற்றியடைந்திருக்கிறது. ‘மான்ஸ்டர்’ போன்ற வித்தியாச-மான படங்களை இயக்கிய நெல்சன் வெங்கடேசன் இயக்கி யிருக்கிறார். இனி இத்தகைய புதிய கருப்பொருள்களை தமிழ்த் திரைப் படங்களில் எதிர்பார்க்கலாம். எனும் நம்பிக்கையை ‘ஃபர்ஹானா’ தந்திருக்கிறது..சற்றும் எதிர்பாராத கோடையில் தீடீரென வந்துவிடுகிற மழைபோல வந்த படம் ‘குட்நைட்’. நகரமயமாதல் விளைவுக்குப் பிறகு, உலகெங்கும் கிராமங்களுக்கு இணையாக நகரீய கீழ் நடுத்தர வகுப்பு பெருகியிருக்கிறது. மனிதர்கள் குறைகளால் ஆனவர்கள். அவர்கள் திக்குவாய்களாக இருப்பார்கள். கைகளை உயர்த்தினால் அக்குளில் வேர்வை வாடை வரும். வாயில் மெலிதான துர்நாற்றம் வீசக் கூடும். உட்காரும்போதே தூங்கி, அருகிலிருப்போர் தோளில் சாய்த்து எச்சில் வடிப்பவர்கள். இவர்களில் ஒருவராக நாமும் இருக்கலாம். நமது பிள்ளைகளும் இருக்கலாம். நம்முடைய அம்மா, அப்பா, துணை யாரோ ஒருவராக இருக்கலாம். நமது சக ரயில் பயணி ஒருவராக இருக்கலாம். இவர்களை சகித்தே நாம் வாழ்கிறோம், பொது இடங்களைப் பகிர்ந்துகொள்கிறோம். அல்லது நம்மை இவ்வாறு சகித்துக் கொள்கிறார்கள். இத்தகைய குறைபாட்டை தம்மிடம் அறிபவர்களின் வெளிப்பாடுகள் பலவாறு இருக்கலாம். தங்களை மனதின் ரகசிய அறையில் வைத்து இவர்கள் பூட்டிக் கொள்ளலாம். தாழ்வுணர்ச்சியில் சகமனிதரிடம் நெருங்காதவராக இருக்கலாம்..இப்படிதான் ‘குட் நைட்’ பட நாயகனுக்கு வாழ்வில் குறட்டை ஒரு பிரச்னையாக இருக்கிறது. இச்சிக்கலை அழகாக அவிழ்க்கிறது ‘குட்நைட்’. இயக்குநர் வினாயக் சந்திரசேகர் புதியவர்.கடந்த வாரம் வெளியான படம் பம்பர். லாட்டரி சீட்டை மையமாக வைத்து எழுதப்பட்ட யதார்த்தமான கதை. மற்றவரது காசுக்கு ஆசைப்படும் நாயகன், பிறரது பணம் என அறிந்ததும் அதை அவரிடமே கொடுக்கும் பெரியவர், இப்படி, இரு முரண்பாடான பாத்திரங்களைக் கையாண்டு முதல் படத்திலேயே கவனம் ஈர்த்திருக்கிறார் அறிமுக இயக்குனர் செல்வகுமார்.இப்படங்களின் வெற்றிக்கு முக்கிய காரணம் புதியன நாடும் விழைவே. இவை பெரும்பாலும் அடித்தட்டு மற்றும் நடுத்தர தமிழர்களின் பிரச்னைகளைப் பேசியிருக்கின்றன. படத்தின் உள்ளடக்கம், காட்சிப்படுத்தல், வசனங்கள், நடிப்பு அனைத்தும் வழக்கமான தமிழ் சினிமாவின் பாதையிலிருந்து விலகியிருந்தன. நட்சத்திரங்கள், பான் இந்தியா, பெரிய பட்ஜெட் போன்ற மாயைகளை இப்படங்கள் தகர்த்திருக்கின்றன..நம் வாழ்நாளில் ஒரு துப்பாக்கி வைத்திருக்கிற வில்லனை சந்தித்திருக்கிறோமா? இல்லை, நம் கையால் ஒரு துப்பாக்கியைத் தொட்டுப் பார்த்திருக்கிறோமா? அப்புறம் எப்படி சினிமாவில் மட்டும் துப்பாக்கி வைத்திருக்கும் நாயகர்கள்? வில்லன்கள்? ஒரு குழந்தைக்கு அப்பாவை விட, ஹோம்வொர்க் எழுதச் சொல்கிற மிஸ்ஸை விடவா, வில்லன், வில்லி இருக்க முடியும்? கலையின் வேலை இப்படி போலி வில்லன்களை காட்டுவதில்லை. ஒவ்வொரு மனிதர்களிடமும் ஒளிந்திருக்கக்கூடிய அசல் வில்லத்தனங்களை அடையாளம் காட்டுவதே. அது போலவே, சினிமா மனிதர்களை காட்ட வேண்டும். நாயகர்களை அல்ல.தமிழ் திரைப்படம் வெற்றிக்கான திருப்பத்தில் இருகிறது. இருள் மூடிய இனக்குழு சமூகங்களின் மீது சினிமாவின் ஒளி விழத் தொடங்குகிறது. பெண்கள், விளிம்புநிலையினர் குறித்த முற்போக்கான கதைகளை சொல்லி கவனத்தை ஈர்க்கிறது தமிழ் சினிமா. மாற்று சிந்தனையால், சொல்லப்படாத கதைகளால், தமிழ்த்திரை ஒளிரும் காலம் இது.