அபூர்வ சந்திப்பு: தொழிலதிபர் ஜி.உமாபதி - நடிகை எஸ்.வரலட்சுமி

’’வயசை வெளியிலே சொல்லப்படாது அண்ணே!’’- எஸ்.வரலட்சுமி வேண்டுகோள் ஆனந்த் தியேட்டர் உரிமையாளர் திரு ஜி. உமாபதியும் சினிமா நட்சத்திரம் திருமதி எஸ்.வரலட்சுமியும் சந்திக்கிறார்கள்.வரலட்சுமி: (கையைக் கூப்பிக்கொண்டே) வாங்க அண்ணே!உமாபதி: என்ன பண்றே மகாராணி?வ: கருமாரியம்மன் கோயில் போயிருந்தேண்ணே. நீங்க வர்றத்துக்கு கொஞ்ச நேரம் முன்னாடிதான் வந்தேன்… உட்காருங்க!உ: அந்தத் தெய்வபக்தி ஒண்ணுதாம்மா… உன்னை இன்னி வரைக்கும் காப்பாத்திக்கிட்டு வருது.வ: அது என் ரத்தத்தோடே ஊறியதாச்சே. நான் சின்ன வயசிலேயே காக்கிநாடாவிலிருந்து, எங்க அம்மாவின் அக்கா கோவிந்தம்மா வீட்டிற்கு கர்னூல் பக்கம் வந்துவிட்டேன். எங்க பெரியப்பாவுக்கு மிகுந்த தெய்வ பக்தி. வீட்டிலேயே பஜனை எல்லாம் பண்ணுவார். நல்ல சங்கீத ஞா னம். எனக்கு ஐந்து ஆறு வயசு இருக்கும்போதே அவர் ஆர்மோனி யம் வாசிப்பார். நான் மூணு மணிநேரம் விடாமே சுவாமி பாடல்கள் எல்லாம் பாடுவேன். ‘குழந்தை பாடுகிறது’ என்று ஊர்க்காரர்கள் எல்லாம் வந்து கேட்பார்கள்.உ: அப்படீன்னா, உனக்கு சங்கீத குரு?வ: எங்க பெரியப்பாவேதான். அவர்தான் எனக்குச் சின்ன வயசிலேயே பாட்டு சொல்லிக் கொடுத்தார்.சரிண்ணே…வழக்கமா போடற ஜிப்பா, வேஷ்டி இல்லாமே, இன்னிக்கு என்ன அண்ணா பேன்ட் எல்லாம் போட்டிருக்கீங்க?உ: மேல்நாட்டுக்குப் போறப்போ எல்லாம் தைச்சுப் போட்டது நிறையக்கிடக்கே தங்கச்சி. இதுபோல சந்தர்ப்பம் வரப்போதானே போட்டாகணும்? பேன்ட் போட்டுக்கிட்டா ஓர் இளமை உணர்வு இருக்கு..வ: அப்படி என்னண்ணே உங்களுக்கு வயசாயிடுச்சி?உ: ஏன் எனக்கு வயசு 53 ஆகலியா?வ: ஐயய்ய... வயசை வெளியிலே சொல்லப்படாது அண்ணே. அநேகமா எல்லா மேல்நாடுகளுக்கும் போய் இருப்பீங்க இல்லையா?உ:(சிரித்துக் கொண்டே) வயசைச் சொன்னால் என்ன? அமெரிக்கா தவிர, எல்லா நாடுகளுக்கும் போய் வந்திருக்கிறேன். நம்ம ’ராஜராஜசோழன்’ படம் பூர்த்தியானவுடன் டெலிவிஷன் ரிலீஸுக்காக அமெரிக்கா போக இருக்கிறேன்.வ: நான்கூடப் பத்து மாதம் முன்னாடிதான் லண்டன், பாரிஸ், ஜெனிவா ஆகிய இடங்களுக்கு எல்லாம் போய் வந்தேன். ஏண்ணே, நீங்க இவ்வளவுக்கும் என்ன படிச்சு இருக்கீங்க?உ: நான் சின்ன கிளாஸ்கூடப் படிக்கலே. எங்க தாத்தா ஆறுமுக முதலியார்னு பேரு. அவர் பகவத் கீதை, இராமாயணம், திருக்குறள் என்பதாகப் புத்தகங்களை அச்சிட்டுக் கொண்டு, திருவண்ணாமலை, திருப்பதி, ஸ்ரீரங்கம் என்று தலங்களுக்கு எல்லாம் அங்கங்கே பிரம்மோத்சவம் நடக்கிற சமயத்திலே சென்று புத்தகங்களை விற்றுக் குடும்ப ஜீவனம் பண்ணி வந்தாரு. தாத்தாவுக்குப் பிறகு எங்க அப்பா பி.ஏ.கோவிந்தசாமிக்கு அந்தத் தொழில் பிடிக்கலே. கையில் இருக்கிற பணத்தை எல்லாம் போட்டு லிக்கர் ஷாப் ஓப்பன் பண்ணினாரு. அவர் அடைஞ்ச லாபம் குடிப்பழக்கத்திற்கே அவர் இரையானதுதான். குடும்பம் சீரழிஞ்சுபோச்சு. அவரும் செத்துப்போய்விட்டாரு. ஜீவனத்திற்கு எங்க அம்மா என்ன பண்ணும்? அப்போ எனக்கு வயது பத்து. என்னைக் கொண்டுபோய் முத்தையாலுபேட்டை ஹைஸ்கூல் பைண்டிங் கிளாஸ்லே வேலைக்கு விட்டாங்க.வ: நீங்க குடிக்கிறது இல்லீங்களே… அண்ணே..?.உ: எங்க அப்பாரு வாழ்க்கையேதான் எனக்கு ஓர் உணர்வுபூர்வமான படிப்பினையாயிடுச்சே! மது வகைகள் மட்டுமல்ல, இன்னிவரைக்கும் சிகரெட் குடிச்சதில்லே. நான் இந்த டிஸிப்ளினா இருக்கிற மாதிரி என் பிள்ளைகளும் இருக்கணும்னு ஆசைப்பட்டேன். அவங்களும் இன்னிவரைக்கும் ஆண்டவன் புண்ணியத்தில் ஒழுங்கா இருக்காங்க.வ: படிப்பும் இல்லே, குடும்பத்திலே பெரியவங்க சேர்த்துவச்ச சொத்தும் இல்லே… நீங்க பின்னே எப்படி முன்னுக்கு வந்தீங்க?உ: நான் முத்தையாலுப்பேட்டை ஹைஸ்கூலிலே 1934’லே வேலைக்கு இருந்தப்போ, பிள்ளைங்க எல்லாம் அவங்க புத்தகங்களை பைண்டு பண்றதுக்காக என்னிடம் கொண்டாந்து கொடுப்பாங்க. அந்தப் புத்தகங்களை அப்பப்போ வீட்டுக்குக் கொண்டுபோய்ப் படிப்பேன். மாலை நேரங்களிலே பிள்ளைங்க எல்லாம் கேம்ஸ் விளையாடப் போறப்போ எங்கிட்டே பேனா, மோதிரம், பர்ஸ், புத்தகம், வாட்ச் எல்லாத்தையும் வெர்ச்சிருக்கச் சொல்லிக் கொடுப்பாங்க. பத்திரமா வெச்சுக்கிட்டு உட்கார்ந்திருப்பேன். திரும்ப அவற்றை எங்கிட்டேந்து வாங்கிறப்போ அரையணா, ஒரு அணா என்பதாக தங்கள்கட்ட இருக்கிற துட்டுக்களைப் பிள்ளைங்க கொடுத்துட்டுப் போவாங்க. நான் அந்தப் பணத்தைச் சேர்த்து என்ன பண்ணுவேன் தெரியுமா?வ: (சிரித்துக்கொண்டே) என்ன பண்ணினீங்க?உ: மெரினா பீச்சிலே அந்தக் காலத்தில் இப்போ அக்வேரியம் இருக்கே… அந்த இடத்துக்கிட்டே மாடர்ன் கேப் ஓட்டல் ஏற்படுத்தியிருந்தாங்க. ஐஸ்வாட்டரையே அப்போதான் சென்னையிலே முதன்முதலாக இன்ரடடியூஸ் பண்ணினது. லீவு நாட்களிலே பிள்ளைங்களோடே பீச்சுக்குப் போவேன். விளையாடுவேன். என்ன விளையாட்டு தெரியுமா? என்னைச் சுற்றி நின்றுகிட்டு, ‘உமாபதி வாழ்க, உமாபதி வாழ்க’ என்று அந்தப் பசங்க திருப்பித் திருப்பிக் கத்தணும். அப்பவே உமாபதி மிகப் பெரியவனாக வேண்டும் என்கிற உள்ள வெறி எனக்கு இருந்துச்சு தங்கச்சி. எவன் உரக்கக் கத்துகிறானோ அவனுக்கு மசால் தோசை வாங்கிக் கொடுப்பேன். கொஞ்சம் மெள்ளச் சொல்றவனுக்கு மசால் வடைதான். துட்டு என்னமோ கொடுத்ததுதான்..வ: உம்... சொல்லுங்க.உ: ஒரு சமயம் பாரு... ‘பிழைக்கும் விதம்’ என்கிற புத்தகம்… ஒரு அணா விலை. அதை வாங்கிப் படிச்சேன். சாக்லெட் பண்ற முறை அதிலே இருந்தது. உடனே நானும் சர்க்கரை, கொக்கோ எல்லாம் வாங்கி வீட்டிலேயே சாக்லெட் பண்ணி க்ளேஸ் பேப்பரிலே மூவர்ண ராட்டைச் சின்னத்தோட ‘பதி’ன்னு சீல் குத்தி, அதை விற்க ஆரம்பிச்சேன். ஜெர்மன்லேந்து இங்க் பில்லை வரும். ஒண்ணு காலணா. ஒண்ணைத் தூள் பண்ணிப் பத்துப் பொட்டலமா கட்டி, தம்பிடிக்கு ஒண்ணு என்று அதையும் கடைகளுக்கு விற்க ஆரம்பிச்சேன். நேரம் கிடைச்சப்போ எல்லாம்… அப்போ டிராம் இருந்தது இல்லே? நாலணா டிக்கெட்டை வாங்கிட்டு ஏறிடுவேன். ஒருநாள் பூராவும் தென்சென்னைப் பக்கம், ஒருநாள் வடசென்னைப் பக்கம் என்பதாகப் போவேன். இருபது ரூபா, முப்பது ரூபான்னு சேரச் சேர செலவு செய்துட மாட்டேன். அப்ப எல்லாம் சவரன் பன்னிரண்டு, பதின்மூன்று ரூபாய்தானே? ஒரே ஒரு சவரனா வாங்கி அம்மா கிட்டே கொண்டுபோய்க் கொடுப்பேன். இப்படியே நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதுக்கு முன்னாடி தொள்ளாயிரம் சவரன் சேர்த்தேன்.வ: ரொம்ப ஸ்டெடி மைண்ட் அண்ணே உங்களுக்கு. அப்புறம்?உ: நான் வேலை செஞ்ச ஸ்கூல் பிரஸ்லியே மானிடர் போஸ்ட் வந்தது. அப்ளை செய்தேன்.வ: கிடைச்சுதா?உ: அப்ளிகேஷன்லே கையெழுத்துப் போடறப்போ, உமாபதிங்கறதுக்கு உமா பாதின்னு கையெழுத்துப் போட்டு அனுப்பிச்சிருக்கேன். சீதாபதி நாயுடு என்கிறவரு அப்போ ஹெட்மாஸ்டர். ‘போடா போ. உமாபதிக்கு உமா பாதி என்று கையெழுத்துப் போடறே, உனக்கு அந்தப் போஸ்ட் கொடுக்க முடியாது’ன்னு சொல்லிட்டாரு.வ: அதுக்காக இன்னிக்கு வருத்தப்பட வேண்டாண்ணே. அன்னிக்கு நீங்க தப்பா கையெழுத்துப் போட்டதனாலேதான் இன்னிக்கு உங்க தலையெழுத்து சரியா அமைஞ்சுது!உ: (சிரித்துக்கொண்டே) அந்த வேலை அன்னிக்குக் கிடைச்சிருந்தா இன்னி வரைக்கும் அதை விட்டிருப்பேனா? நூற்றுத்தொண்ணூறு இருநூறு ரூபாய் சம்பளம் வந்திட்டிருக்கும்… இல்லே?வ: அந்த வேலை கிடைக்கலே, அப்புறம்?உ: ஒரு ரோசம். அன்னிலேந்து ஒரு வாரத்துக்குள்ளாற ராம நாமம் எழுதுவாங்களே அதுபோல என் கையெழுத்தை ஆயிரம் ஆயிரம் வாட்டி எழுதிப் பழகினேன். ஸ்கூல் பிள்ளைங்க எல்லாம் என்னைப் ‘பதி பதி’ன்னுதான் கூப்பிடுவாங்க. அதனாலே ’ஜி.யு. பதி’ங்கிற பேரிலே நானே ஓர் அட்டைப்பெட்டி கம்பெனியை ஆரம்பிச்சேன்.வ: அதற்குப் பிறகுதான் உங்களுக்குக் கல்யாணம் இல்லே?உ: கம்பெனி வியாபாரம் பிடிச்சிட்டது. அப்புறம் கல்யாணம் ஆச்சு. எங்கிட்ட இருந்த பணம், மனைவி கொண்டுவந்த சொத்து எல்லாவற்றையும் போட்டு, ‘உமா பிரின்டிங் பிரஸ்’ என்று ஒன்று ஆரம்பித்தேன்.வ: நீங்க ஒரு பத்திரிகைகூட நடத்தினீங்க, இல்லே?உ: ‘உமா’ங்கற பேரிலே ஒரு பத்திரிகையும் நடத்தினேன். அது பத்துப் பன்னிரண்டு வருஷங்கள் வெளிவந்தது. ஆனந்த் தியேட்டர் கட்டின பிறகு மற்ற வேலைகளின் தொந்தரவு காரணமாக அதை நிறுத்திவிட்டேன். உமா பத்திரிகையிலே அட்டைப்படமாக வந்த பொருள்பொதிந்த படங்களெல்லாம், ஆர்டிஸ்ட் கே. மாதவன் வரைந்தது. ஆனந்திலே, மாடியிலே, டிரெஸ் சர்க்கிளிலே மாட்டியிருக்கேன். இப்போகூட அங்கே பார்க்கலாம்.வ: உங்களுக்கு இரண்டு சம்சாரம் இல்ல?- தொடரும்படங்கள்: ஞானம்

அபூர்வ சந்திப்பு: தொழிலதிபர் ஜி.உமாபதி - நடிகை எஸ்.வரலட்சுமி

Related Stories