மர்மத் தொடர்: ராஜ ரகசியம் 30

கப்பிய சோகத்துடன் அங்காயி மனைக்குள் நுழையவும் ஏறிட்டாள், அவள் தாயான மாரிக்கன்னி. அங்கலாய்ப்பும் தொடங்கிற்று.“பறையொலிய கேட்டியா?’’“அந்தக் கொடுமையை கேட்டுத்தான் உடைஞ்சே கிடக்கேன்...’’“அரம்மணையே கிடுகிடுத்துப்போய் கெடக்கு. உன் அப்பனை தளவாய் ஊர்நோட்டம் பாக்கச்சொல்லி உத்தரவு போட்ருக்காரு. ராணிக்கு ஆதரவா யார் ஒருவார்த்தை பேசினாலும், அவுகள திண்டுக்கல் மலைக்கோட்டை கொட்டடிச் சிறையில அடைக்கும்படி உத்தரவாம்.’’“இளையவர் இப்படிக்கூட மாறுவாரான்னு ஆச்சரியமா இருக்கு தாயி...’’“ராணிமேலதான் நான் குத்தம் சொல்வேன். ரொம்பவே செல்லம் கொடுத்து கெடுத்தது அவுகதான். இப்ப வளத்தகடாவே மார்புல பாஞ்சிடிச்சு...’’“மகனுக்கும் மேலா பாசத்தைக் கொட்டி வளத்தாக. பேரப்புள்ளைங்கறது பத்து மகனுக்கு சமம்னு நீயும்கூட சொல்லுவியே தாயி. அப்படிப்பட்ட பேரனுக்கு பாட்டிங்கறவளும் பத்து தாய்க்கும் மேலன்னு தெரியாம போச்சே?’’“அவன் வயசு அப்படி... எளம்கன்னு பயமறியாதுன்னு சொலவடை உண்டு. பாசமும் அறியாதுன்னு இனி சேத்து சொல்லவேண்டியதுதான்...’’“எனக்குதான் இப்ப என்ன செய்யறதுன்னு தெரியல...’’“கலங்காதே... இப்பதான் உனக்கு உருக்காட்டம் கடமையிருக்கு. நீ உணர்ச்சிவசப்படாம புத்தியோட்டமா நடந்துக்கிடணும்.’’“என்ன தாயி சொல்லுதே?’’“ராணிக்கு நீதானே ஒத்தாசை?’’“அதுல என்ன சந்தேகம்..?’’.இனியும் அது தொடரும்படி பாத்துக்கோ... அவுகளுக்கு தெகிரியம் சொல்லு. இளையவர் ஏதோ கோபத்துல பாட்டின்னும் பாக்காம சிறைல போட்டுட்டாரு. இது ரொம்பநாள் தொடராது. நிச்சயம் ராயசமும், நம்ம ஆதினமும் இளையவருக்கு புத்திசொல்லி மனச மாத்திடுவாகன்னுதான் நான் நம்பறேன்...’’“தப்பு தாயி... இளையவர் யாருக்கும் காது கொடுக்கறதே இல்லை. எனக்குத் தெரிஞ்சி இப்ப உள்ள பொறுப்பெல்லாமுமே மாறியிருக்கும். ராயசம் அச்சைய்யாவையும் சிறைப்பிடிச்சிருப்பாங்க. தளவாய் உத்தப்ப நாயக்கர் இனி இளையவர் பேச்சைதான் கேட்டாகணும்...’’“இன்னும் என்னென்ன கொடுமையெல்லாம் நடக்கப்போகுதோ? மருதன்னாலே சோதனைன்னு ஆகிப்போச்சு. இத்தனைக்கும் அந்தக் காலாடி (நடராஜபெருமான்) கால்தேய நடந்த மண்ணுடி இது... எம்புட்டு திருவிளையாட்டு... எம்புட்டு திருப்பாடம். ஏன் இந்த மண்ணுக்கு மட்டும் இம்புட்டு சோதனை?’’மாரிக்கன்னி அலுத்துக்கொண்டபோது அருகாமை இல்லத்துப் பெரியவர் பொன்னுமணிக்கிழார், “அழகா... அழகா...’’ என்கிற குரலுடன் சற்று தள்ளாடியபடி மனைக்குள் நுழைந்திருந்தார்.“ஏ பெருசு வாராரு பார்...’’ என்ற மாரிக்கன்னி,“வாங்கய்யா வாங்க...’’ என்று அவரை வரவேற்றபடியே முன்சென்றாள்.“அதான் வந்துட்டேனே... ஆமா எங்க உன் சொக்கன்?’’“அவரக் கேக்கறீகளா... அவருக்கு முச்சூட்டு பணி! எப்ப வருவாருன்னு அந்த சொக்கனுக்கேகூட தெரியாது...’’“ஆமா, என்ன நடக்குது இந்த பாண்டி நாட்டுல?’’“நீங்க கேக்கறது வௌங்கலையேய்யா...’’“மங்கம்மா ராஜ்யம் பங்கமா போச்சாமே... அவ மடிமேல உக்காந்து பால்குடிச்ச பேரன்தான் இப்ப ராசாவாமே? ராவோடராவா பட்டாபிஷேகமும் முடிஞ்சிடிச்சின்னு ஊர்பூரா பேச்சு. பட்டாபிஷேக விருந்துக்கு ஊருக்கும் அழைப்பு. தண்டோரா சத்தம் உன் காதுல கேக்கலியா?’’“அதபத்திதான் பேசிகிட்டிருக்கோம். எல்லாமே பெரும் மாயமா இருக்கு...’’“மாயமாவது மண்ணாவது... எல்லாம் அந்தக் கெழவி கொடுத்த இடம். உன் புருசன் என்னத்த உளவு பாத்தான்? பேரன் தப்பான சினேகிதங்களோட சீரழியறான்னு அந்தக் கெழவிகிட்ட சொன்னானா இல்லையா?’’“கோவிக்காதீக... அவர் என்ன செய்வாரு? ராணிக்கும் எல்லாம் தெரியும். ஆனா, பேரன் துளியும் பாசமில்லாம இப்படி மோசம் பண்ணுவான்னு அவுக நினைக்கல. யார்தான் நினைச்சோம்?’’“எல்லாம் தெரிஞ்சுமா இப்படி ஆயிடிச்சி... பெத்தெடுத்த அப்பன் லிங்கம நாயக்கனுக்கு பதவி ஆசைன்னு தெரிஞ்சு அப்பன்னும் பாக்காம ஒதுக்கிவைக்கத் தெரிஞ்ச கெழவிக்கு, பேரன் விஷயத்துல அந்தத் தைரியம் இல்லையா?’’“ஏன் இல்லாம... இளையவரை அரம்மணைலயே சிறைப்படுத்தி யாரையும் சந்திக்கவிடாம செய்தாங்க ராணி. ஆனா, அதுவே இளையவர் வரைல பெரும் பகையா மாறிடிச்சி. தன்னைத் திருத்தறதுக்காக சிறைவெச்சதை அவரு புரிஞ்சிக்கல. காவலுக்கிருந்தவங்கள கைக்குள்ள போட்டுக்கிட்டு தப்பிச்சுப்போய் தஞ்சாவூர் ஷாஜியோட ஆட்களைக் கூட்டு சேர்த்துகிட்டு, ராயசத்தையும் கைது பண்ணி இப்ப உள்ள வெச்சிட்டாரு.அதுமட்டுமில்ல. ராயசத்துக்கும் ராணிக்கும் கள்ள உறவுன்னும் ஒரு கதையைச் சொல்லி, தளவாய் உத்தப்ப நாயக்கரையும் தன் வசமாக்கிட்டாரு.அரம்மணைல நடக்கறதெல்லாம் சனங்களுக்குத் தெரிய சந்தர்ப்பமில்லாததால உங்களப்போல பெரியவங்களே ராணிய புரியாம வைய்யறீங்களேய்யா... இதெல்லாமே என் புருஷன் சொல்லித்தான் எனக்குத் தெரியும்...’’- என்று மாரிக்கன்னி இடையீடு செய்து விளக்கமாய் சொல்லவும், பொன்னுமணிக்கிழார் சற்று அமைதியாகிவிட்டு மெல்லிய குரலில்,“என்னவோ தாயி... நெஞ்சு வதக் வதக்குங்குது. ஒருநாளும் நான் என் மீனாட்சி தாயை கும்புடாம இருந்ததில்ல. இன்னிக்கும் கும்புடப்போனேன்... ஆனா, கோவில் நடை திறக்கல. கோபுரக்கதவு முன்னால அரம்மணக் காவல்! கோவில் பட்டரே கதவுக்கு கற்பூரம் காட்டிட்டு அழுதுகிட்டே திரும்பிப்போனதைப் பாத்தேன். அதான் பதைச்சுப்போய் என்னதான் நடக்குது இந்த மண்ணுலன்னு தெரிஞ்சிக்க ஓடோடி வந்தேன்...’’ என்றபோது பொன்னுமணிக்கிழார் விழிகளிலும் கண்ணீரோட்டம்!“ஆத்தேய்... கோவிலத் திறக்கலியா? எம் மீனாட்சிக்கே பூசை நின்னுபோச்சா... தாயே என்ன கொடுமை இது..?’’ - மாரிக்கன்னி புலம்ப, அங்காயி விழிகளிலும் கண்ணீரின் பெருக்கு... மீனாட்சியின் விழிகளிலும் கண்ணீர்! உதட்டிலும் விசும்பல்... மொட்டைமாடிப்பக்கம் அவளைத் தேடிவந்த பார்வதி அவள் கையில் போனுடன் அழுதபடி நிற்பதைப் பார்த்து திகைத்தவளாக,“மீனா... ஏய் மீனா... எதுக்குடி அழுவறே? ஆமா போன்ல யார்கூட பேசிகிட்டிருக்கே? யார் என்ன சொன்னா?’’ - பதறியபடியே கேட்டாள். மீனாவும் மெல்லக் கலைந்தாள். தாயை மலங்க மலங்கப் பார்த்தாள். கைபேசியிலும் அவள் தோழி சாந்தியின் குரல்...“மீனா... மீனா... நான் பேசறது கேட்குதா? என்னாச்சுடி... ஏன் பேசறத நிறுத்திட்டு அழுதே?’’- கைபேசி குரலை மெலிந்த ஒலிப்பில் கேட்ட பார்வதி, மீனாவிடம் இருந்த கைபேசியைப் பிடுங்கி தான் பேசலானாள்.“யாரு சாந்தியா?’’“ஓ அம்மாவா... மீனால்ல பேசினா?’’“அவ கொஞ்ச நாளாவே சரியில்லம்மா. ஆமா உன்கிட்ட தன்னைப்பத்தி எதாவது சொன்னாளா?’’“அ... ஆமாம்மா! அடிக்கடி கனவு மாதிரி ஏதேதோ வருது. அதை பூர்வஜன்மம்னு சொல்றாங்கன்னா...’’“உன்ன கெஞ்சிக் கேட்டுக்கறேன்- மீனா இப்ப இப்படி ஒரு மனக்குழப்பத்துல இருக்கறதபத்தி யார்கிட்டயும் நீ எதுவும் பேசிடாதே. இது ஏதோ கெட்ட நேரம்... டாக்டர்கிட்ட கூட போய்ட்டு வந்துட்டோம். போகப்போக சரியாயிடும்னு சொல்லியிருக்காரு...’’“பாத்தும்மா... முதல்ல அவ அழுகையை நிறுத்துங்க. நீங்க கவலைப்படாதீங்க. நான் யார்கிட்டேயும் இதைப்பத்திப் பேசமாட்டேன்...’’“சரிம்மா... வெச்சிட்றேன்.’’ - போனை கத்தரித்த பார்வதி, மீனாட்சி பக்கம் திரும்பியபோது அவள் கண்களில் கண்ணீர் வந்தவண்ணமாகவே இருந்தது.“மீனா... ஏய் மீனா...’’ தோளைத் தொட்டு உசுப்பி தன்பக்கம் திருப்பினாள் பார்வதி.“என்னாச்சுடி... எதுக்குடி அழறே?’’“மீனாட்சியம்மன் கோவிலை மூடிட்டாங்கம்மா... அம்மனுக்கு பூஜையெல்லாம் நின்னுபோச்சு...’’“பைத்தியம் யாருடி சொன்னா? நல்லா பாருடி வெளிய... எவ்வளவு கூட்டம் பாரு...’’“ஐயோ நான் இப்ப சொல்லல... அப்ப...’’“போச்சுடி... திரும்ப அந்த பூர்வஜன்ம சம்பவமா?’’“ஆமாம்மா... ராணி மங்கம்மாவை பேரன் விஜயரங்கன் ஜெயில்ல போட்டுட்றாரு... அதுமட்டுமில்ல, ராணிக்கு ஆதரவா இருக்கற எல்லாரையும் பிடிச்சு ஜெயில்ல போட்றாரு. கோவிலைக்கூட இழுத்துமூடி பூஜை இல்லாம பண்ணிட்டாரும்மா...’’“என்னடி சொல்றே... ஒரு பேரன் பாட்டியை ஜெயில்ல போட்றதா?’’“ஆமாம்மா... கெட்ட சாவகாசம்... கெட்ட பழக்கவழக்கம் இதெல்லாம்தான்மா காரணம்.’’“கோவிலை ஏண்டி மூடணும்?’’“பேரனுக்கு பக்தி எல்லாம் பெருசா கிடையாதேம்மா. அப்புறம் பாட்டியோட பலமே மீனாட்சிதான். அங்கதான் ஊர் ஒண்ணு சேருது. அத தடுக்கத்தான்மா கோவிலையும் மூடிட்டாரு...’’“என்னடி என்னென்னமோ சொல்றே... நாளுக்குநாள் உன்னோட இந்த ஜன்ம நினைப்பு அதிகமாகிகிட்டேல்ல போகுது..?’’- பார்வதி புலம்பிட, கச்சிதமாக அப்பா சந்திரசேகரும் தேடிக்கொண்டு மேலே வந்தார்.“என்ன பார்வதி... இப்ப என்ன வந்துச்சு கனவுல?’’“கனவுலயா... முழிச்சிகிட்டே யாராவது கனவு காண்பாங்களா? இவளுக்கு அந்த பூர்வஜன்ம நினைவு வர்றது தெரிஞ்சிம் கனவுங்கிறீங்களே...’’“வாய்தவறி சொல்லிட்டேன்... இப்ப என்ன நினைப்பு வந்துச்சி...’’“என்னென்னமோ சொல்றாங்க. எனக்கு பயமா இருக்குங்க. இது எதுல போய் முடியும்னும் தெரியலியே..?’’- பார்வதி புலம்பிட,“அப்பா... அதோ அந்த யாழி உருவச்சிலை தெரியுது பாருங்க...’’ - என்று கைநீட்டி வடக்கு கோபுரச் சிலை ஒன்றை சந்திரசேகருக்குக் காட்டினாள், மீனாட்சி.“அதுக்கென்னம்மா?’’“அந்த யாழி வாய்க்குள்ளதாம்ப்பா பொக்கிஷப்பெட்டி சாவி இருக்கு...’’“பொக்கிஷப்பெட்டியா?’’“ஆமாம்ப்பா... மீனாட்சி அம்மனுக்குன்னு பொன்னாசாரி செஞ்ச தங்கக் கவசம், தங்கக் கிரீடம், தங்க ஆரம், காசுமாலை, திருவாச்சி, தங்க கிளி எல்லாமே பெட்டிலதாம்ப்பா இருக்கு. எல்லாம் நூறு கிலோவுக்கும் மேலப்பா...’’“அதெல்லாம் இப்ப உனக்கு நினைவுல வந்ததா?’’“அதுமட்டுமில்லப்பா... அந்தப் பெட்டிய என் புருஷனான ராமவீரன் யானைமலை குகைல ஒளிச்சி வெச்சிருக்காரு. ஆனா சாவி தொலைஞ்சு போச்சு!’’“இப்பதான் இந்த யாழி வாய்க்குள்ள இருக்குன்னே... ஆனா இப்ப தொலைஞ்சு போச்சுங்கறியே?’’“அந்தச் சாவி அங்கதான் இருக்கும். அதை எடுத்துக்கிட்டு வரும்போது வழில சாவி தொலைஞ்சு போச்சுப்பா.’’“சரிம்மா... இப்ப அதைப்பத்தி எல்லாம் பேசி என்னம்மா பிரயோஜனம்?’’“எனக்குத் தெரியலியேப்பா... எனக்குத் தோணுது! அதை அப்படியே சொல்றேன்...’’மீனாட்சி பெருமூச்சோடு சொல்லும்போது, மேலே அவர்களைத் தேடிக்கொண்டு அண்ணன் ரமேஷும் வந்தான்.“எல்லாரும் கீழ வீட்ட திறந்து போட்டுட்டு இப்படி மேல வந்து நின்னா என்ன அர்த்தம்?’’ என்று கோபமாய் ஆரம்பித்தான்.“நீ ஒருத்தண்டா... இவளைத் தேடிக்கிட்டுதான் வந்தோம். இவளோ திரும்ப பழைய அந்த நாளுக்குள்ள போய்ட்டா. தங்கம், பெட்டி, சாவின்னு என்னென்னவோ சொல்றாடா...’’“உளர்றதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டா என்னவேணா சொல்லலாம்தானே?’’“இல்லடா... இது உளறல் இல்ல... முன்ன நடந்தது! அந்தத் தங்கம் இப்பவும் எங்கியோ இருக்கு. அதைக் கண்டுபிடிக்கத்தான் அந்த ஆர்க்கியாலஜிஸ்ட்டும் போன் பண்ணியிருக்காரு...’’“இருக்கறது போதாதுன்னு அந்தாள் வேறையா?’’“நாளைக்கு பசுமலை மேல இருக்கற ஹோட்டல்ல இவளையும், அந்த சுந்தர் தம்பியையும் வரச்சொல்லியிருக்காருடா...’’“எதுக்கு?’’“எல்லாம் அந்தத் தங்கப்புதையல கண்டுபிடிக்கத்தான்...’’“அடக்கொடுமையே... இவளோட சித்த கலக்கம் கடைசில புதையல்வேட்டைல கொண்டுபோய் விட்ருச்சா. யப்பா... திஸ் ஈஸ் டூ மச்! நான் இப்பவே சொல்றேன், மீனாட்சி எங்கேயும் போகக்கூடாது. இனி யார்கிட்டேயும் பேசவும் கூடாது.’’“ரமேஷ்... அந்த ஆர்க்கியாலஜிஸ்ட் நீ நினைக்கறமாதிரி எல்லாம் நினைக்கலடா. அதோட அவர் மதுரையோட ஹிஸ்ட்ரிய கரைச்சுக் குடிச்சவர். அவர் நம்பறார்னா இது நிச்சயம் முன்ஜன்மத்துல நடந்த ஒண்ணாதானே இருக்கணும்?’’- சந்திரசேகர் வக்காலத்து வாங்கினார்.அப்போது ரமேஷின் போனில் சிணுங்கல்!‘ஒவ்வொரு பூக்களுமே சொல்கிறதே...வாழ்வென்றால் போராடும் போர்க்களமே...’- என்று அதன் இரு வரிகள் ஒலித்து அடங்கிட, அவன் காதில் ஒரு குரல், “திஸ் ஈஸ் மிஸ்டர் ரமேஷ்?’’ என்று கேட்டது.“யெஸ்...’’“மிஸ்டர் ரமேஷ்... உடனேயே உங்க சிஸ்டரோட கொஞ்ச நாளைக்கு எங்கேயாவது போயிடுங்க. நீங்க எங்க போறீங்கன்னும் யாருக்கும் தெரியக்கூடாது. தவறினா உங்க குடும்பத்துல ஒருத்தர்கூட உயிரோட இருக்கமாட்டாங்க... உங்களையும் சேர்த்துதான் சொல்றேன்.சைலன்ட் மோட் மாதிரி இது சைலன்ட் வார்னிங். பை!’’- அந்தக் குரல் முடிந்துபோனது. ரமேஷ் மனதுக்குள் ஒரு பிரளய பயம் உருவாகத் தொடங்கியது.ரகசியம் தொடரும்... -இந்திரா சௌந்தர்ராஜன்

மர்மத் தொடர்: ராஜ ரகசியம் 30

Related Stories