அறமனை காமின்

மனித இனம் உருவானபோதே சக உறவுகளைக் காயப்படுத்தும் செயலையும் சேர்த்தே கற்றுத் தேர்ந்துவிட்டதாகத் தெரிகிறது. உடலையும் உயிரையும் பாதுகாத்துக்கொள்ள ஆயுதங்களை உருவாக்கியவர்கள், உணர்வுகளை பழிவாங்க வார்த்தைகளால் மனதைக் காயப்படுத்தத் தொடங்கியிருந்தனர்.மனித உறவுகளின் விரிசல்கள் அனைத்தும் அவரவர் நாவிலிருந்தே தொடங்குகிறது. உடலைக் காயப்படுத்திவிடும் மனிதர்களுக்கு மத்தியில் கூராயுதம் ஏந்த தைரியமில்லாதவர்கள் தீய வார்த்தைகளைக் கையிலெடுக்கிறார்கள்.தெரிந்த பெண் ஒருவர் தன் கணவர் ஒரே ஒரு தவறான வார்த்தையைப் பேசினார் என்பதற்காக பல வருடங்கள் முன்பு பிரிந்து சென்று இப்போதுவரை அவரோடு இணையவில்லை.எத்தனையோ துன்பத்தைப் பொறுக்க முடிந்தவர்களால்கூட மனதை அறுக்கும் வார்த்தைகளை ஒருபோதும் சகித்துக்கொள்ள முடிவதில்லை.தனக்கான மரியாதையும் முக்கியத்துவமும் கொடுக்கப்படும் உறவின் மீது மட்டுமே அன்பின் இணக்கமும் இருக்கும். தொடர்ந்து அவமானங்களும் வசவுகளும் அங்கே தலை தூக்குகையில் பந்தம் தொலைந்து வெறுப்பு மட்டுமே மிஞ்சி நிற்கும். எல்லாம் தனக்கு மட்டுமே தெரியும் என்ற ஆணவத் தோரணையே சக மனிதர்களை கீழ்மையில் நிறுத்திப் பார்க்கிறது. தனக்கு கீழே மனிதர்கள் கைகட்டி நிற்பதைக் காணும் குரூர மமதைதான் அடுத்த மனங்களைக் காயப்படுத்தக் காரணமாகிறது.புதிதாக திருமணமாகியிருந்த அந்த கணவன்மனைவி தங்களது இல்லறத்தை மகிழ்ச்சியாகவே தொடங்கினார்கள். இருவருக்கும் சமமான வயது, சமமானப் படிப்பு இருந்தபோதிலும் ஒருவொருக்கொருவர் மட்டம் தட்டியபடியே காலத்தை நகர்த்தினார்கள். இதெல்லாம் ஒரு சமையலா, இதுதான் உன் ஒழுக்கமா, சுத்தம் என்றால் தெரியாதா, இப்படித்தான் உன்னை வளர்த்தார்களா? என்று கணவர் தொடர்ந்துக் குறை சொல்லத் தொடங்கினார். வார்த்தைகளைப் பொறுக்க முடியாத அந்தப் பெண்ணும், பதிலுக்கு அவரை வார்த்தைகளில் பழிவாங்க எண்ணினார். அவரது ஆண்மையைக் குறித்த வசவுச் சொல்லைக் கையிலெடுத்தார். ‘உன்னால் என்னை திருப்திபடுத்த முடியவில்லை, நீயெல்லாம் ஒரு ஆம்பளையா?’ என்று அவமானப்படுத்தினார். எதிர்க் கேள்விகளைக் கேட்டபடி பரஸ்பரம் தகாத வார்த்தைகளால் இருவரும் மனதைக் காயப்படுத்திக்கொண்டனர்.ஆரம்பத்தில் ஒருவொருக்கொருவர் நகைச்சுவையாகதான் கலாய்த்துக்கொண்டார்கள். காலம் செல்லச் செல்ல வார்த்தைகளின் வீரியம் அதிகரிக்க… அது சுயமரியாதையைக் கீறி, சண்டையாகத் தொடங்கி இப்போது பிரிந்து நின்று ஏமாந்ததாகத் திட்டிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.இந்த உலகில் பணமும் உணவும் போதும் என்பதை மனிதர்கள் எளிதாக சொல்லிவிட்டாலும் மானம், மரியாதை, அவமானம் போன்ற உள்ளார்ந்த உணர்வுகளுக்கு மட்டுமே பெரிதளவில் இடம் தருபவர்களாக இருக்கிறார்கள்..யாசகம் பெறும் மனிதர்களையும், கடன் பட்டவரையும் பொதுக்கூட்டத்தில் கேள்விக் கேட்காதிருப்பதே மரியாதை. காரணம் மதிப்புத் தவறுகையில் அதை அவமானமாகவே மனிதர்கள் கருதுகிறார்கள். அதைத் தெரிந்து வைத்துக்கொண்டவர்கள் பழிவாங்கும் நோக்கத்துடன் நான்கு பேர் முன்னிலையில் சம்மந்தப்பட்டவர்களை கூனிக் குறுகி நிற்க வைக்கிறார்கள்.மனித உணர்வு என்பது ஆங்கிலத்தில் இல்லுசன் ( illusion) எனப்படும். அதாவது, மாயை என சொல்வதுண்டு. இல்லாததை இருப்பதாக உணர்ந்து அதுவாக மாறுவது. காற்றைப்போல கண்ணுக்கு தெரியாத மான, அவமான உணர்வுக்கு செயல்வடிவம் கொடுத்து அதனை தம் வாழ்வில் ஒரு பாகமாக நினைப்பதும், அதற்கு முக்கியத்துவம் தருவதும் காலங்காலமாக தொடர்கிறது.சமுதாயத்தில் நன்மதிப்பு பெறுவது என்பது வாழும் கடமைகளில் முக்கியமானதாக இருக்கிறது. தன்மானத்தை இழந்து வாழ முடியாது என்பதுதான் உறவின் பிரிவுகளுக்கு முக்கியக் காரணியாக பலருக்கும் அமைகிறது. ஆண்களை அவமானப்படுத்த அவரைத் தாழ்வாக நடத்துவதும், பெண்ணை அவமானப்படுத்த அவரின் உடைகளை களைவதும் போன்ற வழக்கத்தை ஆதிக் காலத்திலிருந்து மனிதர்கள் தெரிந்துவைத்துள்ளனர்.ஆண் என்பவன் பிறப்பின் அடிப்படையில் தன் உடலை சுதந்திரமாக வைத்துக்கொள்ளலாம் என்ற நியதி தோன்றியபோது அவன் தன்னிடம் இருந்த ஆண்மையை சிறப்பாக்கிக் கொள்ள தனது கம்பீரத்தை பெருமைப்படுத்தினான். பெண்ணைவிட தான் உயர்ந்தவன்; தன் உடலை மறைக்கத் தேவையில்லை என்பதே அவனுக்கு கர்வமாக மாறக் காரணமாகியிருந்தது. சகப் பெண்களை அவமானப்படுத்த அந்த உடலையே அவன் பகடைக் காயாக்கினான்.பெண் பிறந்ததிலிருந்து அவளது உடலை மறைக்கவே பெரும் நேரத்தை செலவிடுகிறாள். அதுவே அவளது வாழ்வில் பெரும் கடமையாகவும் இருக்கிறது என்பதை அறிந்த ஆண் இனம் அப்பெண்ணை வீழ்த்தவும், அப்பெண் சார்ந்த மனிதர்களைப் பழிவாங்கவும் எளிதான ஆயுதமாகப் பெண்ணை நிர்வாணப்படுத்தும் செயல் இன்றுவரை உலகினில் நடத்திக்கொண்டிருக்கிறதுவயது பேதமின்றி பெண்ணின் உடல் தவறானவர்களால் பாலியல் அத்துமீறலுக்கு உட்படுகையில், அவளது உடலே அவள் மனதையும் வாழ்வையும் சிதைத்து அடுத்தக் கட்டத்திற்கு அவளை நகரமுடியாமல் செய்கிறது. மானம் எனும் உணர்வை பெண் உடலிலும் அவளது ஆடையிலும் வைத்து விட்டதை பிறப்பின் குறையாகவும் சிலநேரம் பெண்ணின் மனம் அவதானிக்கிறது.மேற்கத்திய நாடுகளில் ஆடை சுதந்திரம் இருந்தாலும், ஒரு காட்சியை, தான் அரங்கேற்றுவதற்கும் மற்றவர் நிகழ்த்துவதற்கும் உள்ள வேறுபாடுதான் அவமானத்திற்கான இடைவெளியாகிறது. தன் உடலை வெளிக்காட்டுவது அவளின் சுதந்திரமாக மட்டுமே இருக்க வேண்டும் என்பதை பெண்கள் தங்களின் உரிமையாகக் கருதுகிறார்கள்.இதையே ஆணுக்கு என வருகையில் அவன் ஆண்மையை இழித்துப் பேசுவது அவனது இயலாமையை எள்ளி நகையாடி தலைகுனிய வைப்பது போன்ற செயல்களும் சமூகத்தில் நடக்கிறது. சாதி, மதம், இனம் என எந்த பிரச்னைகளுக்கும் பழிவாங்கப் பெண்களை அதிகளவில் முன்னிலைப்படுத்துவது வழக்கமான ஒன்றாக இருக்கிறது. ஓர் இனத்து மனிதர்களை பழிவாங்க அவர்களை சார்ந்தப் பெண்களை வார்த்தைகளால் இழிவுப்படுத்துவதும், நிர்வாணப்படுத்துவதும் என்பது ஒட்டுமொத்த மனிதர்களையும் அவமானப்படுத்தியதாகக் கருதிக்கொள்கிறார்கள்.சமூகப் பிரச்சனைகளுக்கு மட்டுமின்றி உறவுகளுக்குள்ளும் மனதை வதைக்கும் வன்மம் தொடர்கிறது. ஒருவரை ஒருவர் வசவு வார்த்தைகளால் காயப்படுத்திக் கொள்வது, நிராகரிப்பால் பழிவாங்குவது போன்ற செயல்களில் ஈடுபடுகிறார்கள்.அவமானங்களைத் தொடர்ந்து பொறுத்துக்கொள்ள முடியாமல் உறவைவிட்டு மனிதர்கள் வெளியேறி விடுகின்றனர். தன்னை சமமாக நடத்த வேண்டும் என்பதே எல்லோரது மனதின் குறைந்தப்பட்ச எதிர்பார்ப்பாகவும் இருக்கிறது. அத்தகையக் கண்ணியமான உறவையே தன் இணையராகவும் ஏற்றுக்கொள்ள மனிதமனம் விரும்புகிறது.அகங்காரம் கொண்டவர்களையும் அடிமைத்தனம் செய்பவர்களையும் தூரம் வைத்தல் என்பது துரோகத்தில் சேர்வதில்லை. மன அழுத்தம் தரும் உறவில் தொடர்ந்து மனிதர்களால் இயங்க முடிவதில்லை.வாழ்தலின் பெரும் தேவை சுயமரியாதையாகவே இருக்கிறது.ஓருவரை வீழ்த்தப் பெரிதான மெனக்கெடல் தேவையில்லை. சிறு அவமானம் போதும் என்பதை பலரும் அறிந்து வைத்துக்கொண்டு சரியான நேரத்தில் பிரயோகப்படுத்துகிறார்கள். சக மனிதனின் பார்வையில் நாம் சரியாக இருக்க வேண்டும் என்ற ஆவல்தான் அவமானம் எனும் உணர்வை வளர்த்தெடுக்கிறது. அடுத்தவர் முன் குறையாக இருக்கும் அத்தனையும் மனித இனம் இழுக்காகவே கருதிக்கொள்கிறது. வார்த்தைகளால் கொல்லும் வன்மத்தை பிடித்தம் இல்லாத மனிதர்களிடம் மேற்கொள்கிறார்கள். இது ஆண்பெண் உறவைக் கடந்து சாதி, மத, பொருளாதார ரீதியாக தன்னைத் தானே உயர்த்திக்கொள்பவர்களிடம் அதிகமாகக் காண முடிகிறது. அதுபோல் தன்னைத் தானே தாழ்வு மனப்பான்மையில் திணித்துக்கொள்பவர்களும் தீய வார்த்தைகளை அதிகம் பயன்படுத்துவதுண்டு.வெறும் வார்த்தை என்ன செய்துவிடும் என எளிதாக சொல்லிவிடலாம். பல்வேறு ராஜ்ஜியங்கள் தவறான வார்த்தைகளால் தான் வீழ்ந்துள்ளன. உள்ளத்தை சிதைக்கும் வார்த்தையை எளிதாக பயன்படுத்துபவர்கள் ஏதோ ஒரு இயலாமையில் இருப்பவர்களாகவே கருதிக்கொள்ள வேண்டும்.இன்னும் சில வேறுபட்ட மனிதர்களும் இருக்கிறார்கள் அன்பைக்கூட அதீத வன்மமாக மாற்றியமைத்துக்கொண்டு விரும்பும் ஓர் உறவை தக்கவைத்துக்கொள்ள நேசித்தவரையே தீய வார்த்தைகளால் வதைத்து,அன்பின் பொருட்டு மட்டுமே செய்வதாக அதனை நியாயப்படுத்துவதுண்டு.அவமானங்களால் காயப்படும் மனிதர்கள் பின்னாளில் தனிமையை பிரதானமாகக் கொள்வதின் காரணம், ஒன்றை இழந்தபின் வரும் துணிவு என்பது அதன்பின் எதையும் இழக்கத் துணியும் அசுர பலத்தை அவர்கள் மனதிற்கு கொடுத்துவிடுகிறது.வண்டியின் ஆக்சிலேட்டரையும் வார்த்தைகளில் நிதானத்தையும் சரியாகக் கையாளத் தெரிந்தவரோடுதான் பயணம் சரியாக அமையும். ஒருவரின் அணுகுமுறை என்பது பழக்கவழக்கத்தினாலும், படிப்பினாலும் மட்டுமே மேன்மைப்படுத்தப்படுகிறது.படித்தவர்கள் சரியானவர்களா? என்ற கேள்வி வருகையில் பட்டப்படிப்பு மட்டுமே இங்கே போதவில்லை. சரியானவற்றை மனிதர்கள் வாசிக்க வேண்டும். அதுவே சரியான மனிதக் குணாதிசயத்தை வளர்க்கிறது. சக மனிதரின் உணர்வும் நம்மைப் போன்றதே எனும் சிந்தனை சிறந்த வாசிப்பினாலும்கூட அமையும்.நம்பிக்கை உடைந்த மனிதர்கள் தங்களின் கடைசித்துளி உரிமையை உலகிற்கு தெரியப்படுத்த வேண்டி சம்மந்தப் பட்டவர்களை திட்டித் தீர்த்து அவமானப்படுத்தி தங்களை தாங்களே திருப்திபடுத்திக்கொள்வதுண்டு.ஓர் உறவில் இணைவதற்கு முன் அவ்வுறவை சரியாகக் கொண்டு செல்ல முடியுமா என்ற கேள்விக்கு தன்னை உட்படுத்திக்கொண்டு சுயபரிசோதனை செய்துக் கொள்வது அவசியம்.சக மனிதர்களை காயப்படுத்தாத உணர்வு என்பது சுய அறம் சார்ந்தது. நல்ல மனிதர்களுடனான பழக்கவழக்கங்களும், நெறியான வார்த்தைகளும் மட்டுமே மனிதர்களை மாற்றும் வல்லமை படைத்தவை! அறம் பேசுவோம் - மதுரை சத்யா