பெண்கள் வாழத் தகுதியே இல்லாத நாடு இந்தியா!

மணிப்பூர் பெண்களின் நிர்வாண ஊர்வல வீடியோ வெளிவருவதற்கு முந்தைய நாள் இது இந்தியாவா, பாரத்தா? என்ற விவாதம் நடந்து கொண்டிருந்தது. நீங்கள் துடைப்பக்கட்டை என்றுகூட அழைத்துக்கொள்ளுங்கள். ஆனால், இது பெண்கள் வாழத் தகுதியே இல்லாத நாடு என்பதுதான் உண்மை.2012ல் நிர்பயா கூட்டு பலாத்காரத்தின்போது இதே மாதிரிதான் கொந்தளிப்புக்கு ஆளானோம். 2016ல் உத்தரப்பிரதேசத்தில் பெண்களைக் கூட்டு பலாத்காரம் செய்து, அதை படம் பிடித்த ‘பலாத்கார வீடியோ’க்கள் பற்றிய புலனாய்வுக் கட்டுரையை அல்ஜஸீரா வெளியிட்டது. அதே ஆண்டு அரியலூரைச் சேர்ந்த 17 வயது நந்தினி இந்து முன்னணி பிரமுகராலும் அவரின் நண்பர்களாலும் கூட்டு வன்புணர்ச்சிக்கு ஆளாக்கப்பட்டு, வயிற்றிலிருந்த கரு உருவியெடுக்கப்பட்ட நிலையில் கொடூரமாக கொன்று கிணற்றில் வீசப்பட்டார்.. 2017ல் உத்தரப்பிரதேசம் உன்னாவில் 17 வயது சிறுமி பா.ஜ.க எம்.எல்.ஏ குல்தீப் செங்கார் உள்ளிட்டோரால் கூட்டு பலாத்காரம் செய்யப்பட்டதோடு எரித்துக் கொல்லப்பட்டார். 2018ல் காஷ்மீர் கத்துவாவில் எட்டு வயது சிறுமி கோயிலுக்குள் வைத்து இந்து மத வெறியர்களால் கூட்டு வன்புணர்ச்சிக்கு ஆளாக்கப்பட்டு, எரித்துக் கொல்லப்பட்டார். அதே ஆண்டு ஹரியானா, ரிவாரி மாவட்டத்தில் சி.பி.எஸ்.இ தேர்வில் முதலிடம் பிடித்த மாணவியை காரில் கடத்தி சென்று ஒரு கும்பல் பாலியல் வன்புணர்ச்சி செய்தது. 2019ல் ஹைதரபாத் அருகே கால்நடை மருத்துவர் பிரியங்கா பாலியல் கூட்டு வன்கொடுமைக்கு ஆளாகி கொலை செய்யப்பட்டார். அவ்வாண்டு பொள்ளாச்சியில் 200க்கும் மேற்பட்ட இளம்பெண்களை கூட்டுப் பாலியல் வன்புணர்ச்சி செய்து வீடியோ எடுத்தது ஒரு கும்பல். 2020ல் உத்தரப்பிரதேசம் ஹத்ராஸில் ஆதிக்க சாதி கும்பலால் 19 வயதுப் பெண் கொடூரமான வன்புணர்ச்சிக்கு ஆளாகி உயிரிழந்தார்.அவ்வளவுதான் என்று நினைத்துவிட வேண்டாம். ஒரு சில கொடூரங்கள் மட்டுமே இவை. நாட்டையே கொந்தளிப்புக்கு உள்ளாக்கிய வழக்குகளாயிற்றே, நீதி கிடைத்திருக்கும் என்று மட்டும் நம்பிவிட வேண்டாம். இந்த பட்டியலில் நிர்பயாவுக்கு மட்டுமே நீதி கிடைத்தது. ஹைதராபாத் மருத்துவர் வழக்கில் குற்றம்சாட்டப்பட்ட நால்வரும் அடிமட்டத் தொழிலாளர்கள் என்பதால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர். அவர்கள்தான் உண்மையான குற்றவாளிகளா என்ற சந்தேகம் நீடிக்கிறது. இவை தவிர்த்து மற்ற எல்லா வழக்குகளும் விசாரணையில்தான் மரித்துக் கிடக்கின்றன. .பாலியல் குற்றங்களின் புள்ளிவிவரங்களைப் பார்த்தால் நெஞ்சம் பதைபதைக்கிறது. கூடவே ’உலகின் பலாத்கார தலைமையகம்’என்ற கேடுகெட்டப் பட்டத்தையும் இந்தியா பெற்றிருக்கிறது. நிர்பயா வழக்கிற்கு பின்னர் உருவாக்கப்பட்ட குற்றவியல் திருத்தச் சட்டம் 2013 பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்களை மறு வரையறை செய்ததுடன் தண்டனைகளையும் கடுமையாக்கியது. ஆசிபா வன்புணர்வுக் கொலைக்கு பிறகு போக்சோ சட்ட விதிகளும் கடுமையாக்கப்பட்டன. ஆனால் எந்த பலனும் இல்லை.கல்வியும் பொருளாதாரச் சுதந்திரமும் இல்லாமல் பெண்ணடிமைத்தனம் பண்பாடாக இருந்த காலத்தில் இருந்த அச்சுறுத்தலைவிடவும் இன்றைய சூழல் பயங்கரமாக இருக்கிறது. எங்குமே பெண்களுக்கு பாதுகாப்பில்லை. வீடுகள், வீதிகள், கல்விக் கூடங்கள், அலுவலகங்கள் என எல்லா இடங்களிலும் பாலியல் துன்புறுத்தல்களும் பலாத்காரங்களும் நடக்கின்றன. இங்கு எந்த வளர்ச்சியும் சாதியவாத, மதவாத, ஆணாதிக்க மனநிலையில் துளியும் மாற்றத்தை உண்டாக்கவில்லை. போர்ச்சூழலில் எதிரி நாட்டின்மீது ஆதிக்கத்தை நிறுவப் பெண்களை வன்புணரும் பயிற்றுவிக்கப்பட்ட ஒரு யுத்த விதியை, ஜனநாயக நாட்டின் குடிமக்கள் சாதி, மத, பாலின ஆதிக்கத்தை நிறுவ தன் நாட்டு பெண்கள் மீதே ஏவுவதைவிட ஒரு கொடுங்கோன்மை இருக்கிறதா?.குஜராத் மதக் கலவரத்தில் கூட்டு வல்லுறவுக்கு ஆளாக்கப்பட்ட பில்கிஸ் பானு இந்து மத வெறியின் பலி. டெல்லிப் பேருந்தில் கூட்டு வல்லுறவுக்கு ஆளாக்கப்பட்ட நிர்பயா ஆணாதிக்கத்தின் பலி. ஹத்ராஸின் கூட்டு வன்புணர்ச்சியில் உடல் சிதைக்கப்பட்ட 19 வயது பெண், சாதி ஆதிக்கத்தின் பலி. இப்படித்தான் தேசமெங்கும் வன்புணர்வுகள் ஆதிக்கத்தை நிறுவும் கொடுவாளாக ஏந்தப்படுகின்றன. மணிப்பூரில் குக்கி இனப் பெண்கள்மீது நிகழ்ந்ததும் அத்தகையதொரு மதவெறி தாக்குதலே! இக்கொடுமையை நிகழ்த்தியவர்கள் வன்முறை பயிற்றுவிக்கப்பட்ட ராணுவ வீரர்களோ, காவலர்களோ, பயங்கரவாதிகளோ அல்ல. எளிய குடிமக்கள். நேற்று வரை சாமானியர்களாக வலம் வந்தவர்களால் இப்படியொரு உச்சக்கட்ட கொடூரத்தை எவ்வாறு நிகழ்த்த முடிகிறது?இதே மணிப்பூரில் 2004ல் தங்ஜம் மனோரமா தேவி என்ற பெண்ணை அதிரடிப் படையினர் கூட்டுப் பலாத்காரம் செய்துக் கொன்றபோது மணிப்பூரின் தாய்மார்கள், ‘இந்திய ராணுவம் எங்கள் சதைகளை தின்கிறது’ என்ற முழக்கத்துடன் நிர்வாணப் போராட்டத்தை நடத்தி உலகையே ஸ்தம்பிக்க வைத்தனர். ஆனால், ராணுவ வீரர்களின் அக்கொடுமையைவிட இது ஆபத்தானது. ஏனெனில் இதை நிகழ்த்தியவர்கள் சாதாரணர்கள். நம்மில் ஒருவராக வாழ்கிறவர்கள். .குக்கி பெண்களின் நிர்வாண உடல்களை வக்கிரமாக துன்புறுத்தியபடி இழுத்து வரும் அந்த ஒரு நூறு பேர் கொண்ட இளைஞர் கும்பலுக்கு - அவர்கள் மெய்தி இனத்தவர்கள் என்பதைத் தவிர - எந்த அரசியல் இயக்க பின்னணியும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. இவர்கள் இப்படி நடந்து கொள்ளக் கூடியவர்கள் என்பது அவர்கள் வீட்டுப் பெண்களுக்கு தெரிந்திருக்குமா? இப்படி செய்தவர்களுக்கு சட்டம் பற்றியோ, தண்டனைகள் குறித்தோ, குறைந்தபட்சம் தன் பெயர் கெட்டுப் போகுமே என்ற கவலை இருக்காதா? இத்தகைய கொடூரங்களின் வழி அவர்கள் இச்சமூகத்திற்கு ஒரு செய்தியை சொல்ல முற்படுகின்றனர். அது ’இங்கேயுள்ள ஆதிக்க பண்பாட்டு விதிமுறைகள் மீறினால் இதுதான் பாடம்’ என்பதுதான்! ஒரு சாமானிய இந்தியருக்கு பலாத்கார மனநிலையையும் அதை செய்யும் கட்டற்ற துணிச்சலையும் அவர்களின் ஆதிக்க உணர்வே வழங்குகிறது. இந்நாட்டின் மதப் பண்பாடு எல்லா ஆண்களையுமே வாய்ப்பு கிடைக்கும்போது பெண்ணைத் துன்புறுத்தும்/ பலாத்காரம் செய்யும் சாத்தியமுடையவர்களாக (habitual offenders/potential rapists) தான் வளர்த்தெடுக்கிறது. இதைதான் மெய்தி இளைஞர்கள் நிரூபித்திருக்கின்றனர். தகப்பனால், சகோதரனால், மாமா, தாத்தா, சித்தப்பா, பெரியப்பாக்களால், நண்பனால், காதலனால், கணவனால், சக ஊழியர்களால், உயரதிகாரிகளால், அண்டை வீட்டாரால் எல்லாவற்றிற்கும் மேலே ஆதிக்கவாதிகளால் என இந்நாட்டில் பெண்கள் பாலியல் குற்றங்களில் இருந்து தப்பித்து வாழ்தல் என்பது அரிதானதே!.இந்நாடு உண்மையிலேயே பெண்கள் வாழத் தகுதியற்றது என்று சொன்னால் இங்கு அதை மறுதலிப்பவர்களே அதிகம். ஆனால் பிரதமர் மோடிக்கு அது நன்றாகவே தெரியும். கடந்த 2014ல் பா.ஜ.க ஆட்சிக்கு வந்த முதல் சுதந்திர தின உரையில், ’’பலாத்காரச் செய்திகளை கேட்கும்போது நமது தலைகள் அவமானத்தில் கவிழ்கின்றன” என்றார். 75 வது சுதந்திர தினக் கொண்டாட்ட உரையிலும், ‘’அன்றாட வாழ்க்கையில் பெண்களை இழிவுபடுத்தும் அனைத்தையும் அகற்ற உறுதிமொழி எடுப்போம்” என்றார். தற்போது, ‘’மணிப்பூரின் மகள்களுக்கு நடந்ததை ஒருபோதும் மன்னிக்க மாட்டேன்” என்கிறார்.நம்மிடையே வலுவான சட்டங்கள் இருக்கின்றன என பிரதமருக்கு தெரியாதா என்ன? பிரச்னை, சட்டத்தை அமல்படுத்துவதிலும் சமூகத்தை பண்படுத்துவதிலும் தான் இருக்கிறது. பா.ஜ.க கொள்கைரீதியாக பெண்ணுரிமைகளுக்கு எதிரான கட்சி என்பதை அக்கட்சியினரே பல இடங்களில் பெருமிதத்தோடு வெளிப்படுத்திக் கொள்கின்றனர். பா.ஜ.க எம்.எல்.ஏக்களும் நிர்வாகிகளும் பாலியல் குற்றங்களில் ஈடுபடும் செய்திகளும் இங்கே ஒரு தொடர்கதைதான்.ஆனால், இந்நாட்டில் நடக்கும் பாலியல் குற்றங்கள் எல்லாவற்றுக்கும் பா.ஜ.க என்ற ஒரு கட்சியை மட்டும் பொறுப்பாக்க முடியாது. பெண்ணை பாலியல் பண்டமாக முன்னிருத்தும் இந்து மதப் பண்பாட்டையும் அதை கட்டிக் காப்பாற்றும் குடும்ப அமைப்பையும் கேள்விக்கு உட்படுத்தாமல் இங்கே ஒரு மாற்றமும் வரப் போவதில்லை. இத்தகைய குடும்பங்களிலிருந்து வெளிவரும் ஆண்கள், பெண்களை தாழ்த்துவதிலும் தாக்குவதிலும் ஒரு பழக்கப்பட்ட குற்றவாளியாகவே இருக்கின்றனர். .2019 ஆம் ஆண்டு தாமஸ் ராய்ட்டர்ஸ் பவுண்டேஷன் அமைப்பு 193 நாடுகளில் ஆய்வு செய்து பெண்கள் வாழத் தகுதியே இல்லாத நாடுகளின் பட்டியலில் இந்தியாவிற்கு முதலிடத்தை வழங்கியது. யுத்த பூமிகளான சிரியா, ஆப்கானிஸ்தானை எல்லாம் இந்தியா பின்னுக்கு தள்ளியது. காரணம், சாதி மதப் பண்பாடு. இதைதான் படித்து முன்னேறிய இந்திய குடும்பங்கள் உயர்த்திப் பிடிக்கின்றன. அதனால்தான் பெண்களுக்கு எதிராக குடும்பங்களில் நடக்கும் குற்றங்களையும் அவை மூடி மறைக்கின்றன. குறிப்பாக, குற்றமிழைக்கும் ஆண்களை காப்பாற்றும் கேவலமான வேலையையும் செய்கின்றன.பழக்கப்பட்டக் குற்றவாளிகளையும் (habitual offenders) பலாத்காரம் செய்ய சாத்தியமுடையவர்களையும் (potential rapists) உற்பத்தி செய்து அனுப்பி வைக்கும் இந்த குடும்ப அமைப்பை சீர்திருத்துவது பற்றி நாம் யாருமே கவலைப்படுவதில்லை. மணிப்பூர் பெண்களை நிர்வாண ஊர்வலத்தில் இழுத்து வந்த ஆண்களின் முகங்களை ஒரு முறை நினைவூட்டிக்கொள்ளுங்கள். இதயத்தை கவ்விப் பிடிக்கும் இக்குற்றத்தை இழைக்க அவர்கள் எங்கே பயிற்சி எடுத்தார்கள்? சாதாரணமாக ஒரு குடும்பத்தில் பெண்களுடன் வளர்க்கப்பட்ட ஆரோக்கியமான மனநிலை கொண்ட ஒருவரால் இப்படி ஒரு கொடுமையில் கனவிலேனும் ஈடுபட முடியுமா? ஆனால், இந்தியாவில் இது சாத்தியமே! அப்பா என்றும் அண்ணா என்றும் நண்பா என்றும் நாம் அழைத்துக் கொண்டிருக்கிறவர்கள் வாய்ப்புக் கிடைக்கையில், எப்போது வேண்டுமானாலும் தம் ரத்தம் வழியும் கோரப் பற்களோடு அம்பலப்படலாம்.ஏனெனில் இங்கே ஆண்கள் இயல்பாகவே சமூகத்திற்கு விரோதமானவர்களாகவும் (anti social) பெண்களுக்கு எதிரானவர்களாகவும் (anti women) ஆணாகப் பிறந்ததாலேயே உயர்வானவர்களாகவும் (narcissistic) ஆண் என்பதாலேயே கோபப்படுகிறார்களாவும் (aggressive) பிறருக்கு தொந்தரவளிக்கும் செயல்களை துணிந்து செய்கிறவர்களாகவும் (impulsive behaviour) அதையே வீரம் ஆண்மை என்பதை வளர்ந்தப் பின்னரும் நம்புகிறவர்களாகவும் (false belief) மன்னிப்புக் கேட்க முடியாதவர்களாகவுமே (egoistic) வளர்க்கப்படுகின்றனர். இப்பண்புகள் தீவிரமான மனநோயின் அறிகுறிகள். இந்தியக் குடும்பங்கள் குற்றங்களில் ஈடுபடக் கூடிய மனநோயாளிகளையும் சைக்கோபாத்களையும் உற்பத்தி செய்வதை நாம் எப்போது, எப்படித் தடுத்து நிறுத்தப் போகிறோம்?அரசுகள் மாறுவதாலோ, அரசியல் முழக்கங்களாலோ கடுமையான சட்டங்களாலோ இவற்றை தடுத்து நிறுத்த முடியவில்லை. முடியாது. இங்கே தேவை மன மாற்றம், மூளையைக் கழுவும் பணி, பண்பாட்டு சுத்திகரிப்பு. ஆதிக்கத்தின் மீதான பிடிப்பை ஒழித்து சமத்துவத்தின் மீதான நம்பிக்கையை விதைத்தல். குடும்பங்கள், கல்வி நிலையங்கள், சமூக இயக்கங்கள் அனைத்தும் இதற்காக ஒற்றை நோக்கத்தோடு உழைக்க வேண்டும். அதை எப்படி சாத்தியப்படுத்துவது என்பதை இந்தியாவின் அறிவுச் சமூகமும் ஆட்சியாளர்களும் சிந்திக்காத வரை இது போன்ற அல்லது இதைவிடவுமான மனித பேரவலங்களை சகித்துக் கொள்ள, நம் இதயங்களைத் திருகி வெளியே வீசிவிட வேண்டியதுதான். - ஜெயராணி