‘’மகத்தான நோக்கத்தை மனதில் அடைகாக்கிறேன்!’’ -உறுதிபடப் பேசும் வெ.இறையன்பு

-பாபுதமிழக அரசு இயந்திரத் தேரின் தலைமை சாரதியாக இரண்டு ஆண்டு காலம் பணியாற்றி, அண்மையில் ஓய்வு பெற்றிருக்கிறார் வெ.இறையன்பு. தனது பாதையை நேர்மை, எளிமை, மென்மை.. என வகுத்துக்கொண்ட. பண்பிலிருந்து என்றும் விலகாதவர். பணி நீட்டிப்பு வழங்க அரசு முன்வந்தபோதும் அதனை ஏற்கமறுத்த மிஸ்டர் கிளீன் இமேஜ் கொண்ட இறையன்புவிடம் ஒரு மாலைவேளையில் உரையாடினோம்..உங்களின் 35 ஆண்டு கால இந்திய ஆட்சிப் பணியை எப்படி பார்க்கிறீர்கள்? ‘ ‘இயந்திரங்களோடு பணியாற்ற விரும்பாத நான், இதயங்களோடு பணியாற்றும் வாய்ப்பை எதிர்பார்த்தேன். ஒவ்வொருவருக்கு ஒவ்வொன்று வசப்படும். களப்பணியே என் நெஞ்சுக்கு எப்போதும் நெருக்கமாக இருந்தது. எளியவர்களின் கண்ணீரைத் துடைப்பதும், அபலைகளின் கவலைகளை அகற்றுவதும் எனக்கு மட்டற்ற மகிழ்ச்சியை அளித்தன. நாமாகத் தேர்ந்தெடுக்கும் பணியைவிட நம்மைத் தாமாகத் தேர்ந்தெடுக்கும் பணியே நிலைத்து நிற்கும் என்பதற்கேற்ப இறுதியில் இந்திய ஆட்சிப் பணியில் அடியெடுத்து வைத்தேன். 35 ஆண்டுகள் மூன்று மாதங்களைப் போல ஓடிவிட்டன. திரும்பிப் பார்க்கும்போது மனதில் திருப்தி தேங்குகிறது. முத்துகளோடு நீந்தி வராவிட்டாலும் சில கிளிஞ்சல்களோடு என்னால் கரைசேர முடிந்தது என்றே என்ணுகிறேன்!’’. நீங்கள் பார்த்த பணிகளில் நிறைவைக் கொடுத்த சம்பவங்கள் ஏதேனும் உள்ளதா? ‘‘நிறைய சம்பவங்கள் நிறைவைக் கொடுத்தன. அதில் குறிப்பாக நிலவொளிப் பள்ளிகள் என்றும் இதயத்தை வருடுபவை. பட்டுத் தறிகளில் ஈடுபட்ட 14 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்களுக்காக மாலை வேளைகளில் மாவட்ட நிர்வாகத்தால் தொடங்கப்பட்டவை நிலவொளிப் பள்ளிகள். முழுக்க முழுக்க தன்னார்வலர்களால் நடத்தப்பட்ட இயக்கம் அது. அங்கு கல்வி கற்க வந்தவர்கள் காட்டிய ஆர்வம் நமக்கே உற்சாகத்தைப் பற்றிக்கொள்ளச் செய்வதாக இருந்தது. தாயும் மகளும் ஒரே வகுப்பில் படித்த நேர்வுகளும் உண்டு. ஆடு தாண்டும் காவிரியாக பிள்ளையார்பாளையத்தில் ஆரம்பிக்கப்பட்ட ஒரே ஒரு பள்ளி அகண்ட காவிரியாக மாறி 24 வரை எண்ணிக்கையில் உயர்ந்ததும், இதுவரை 20 ஆயிரம் பேருக்கு மேல் கல்வி புகட்டியதும், அதில் 62 பேர் அரசு வேலைக்குச் சென்றதும் மனநிறைவு தருபவை. 181 குழந்தைத் தொழிலாளர்களைத் தறியிலிருந்து மீட்டதும், அவர்களைப் பட்டு நூலிலிருந்து விடுவித்து பாடநூல்களைப் பயிலப் பள்ளியில் சேர்த்ததும் இன்றும் நினைவில் நிழலாடுகின்றன!’’.இடையறாத அரசுப் பணியிலும் 154 புத்தகங்களை எழுதியிருக்கிறீர்கள். எப்படி சாத்தியமானது? ‘‘எனக்குப் பொழுதுபோக்கு (மீஸீtமீக்ஷீtணீவீஸீனீமீஸீt), பொழுதாக்கம் (லீஷீதீதீஹ்) எல்லாம் புத்தகங்கள்தாம். சில பணிகளில் மாலை ஆறு மணிக்கு மேல் உபரி நேரம் சாத்தியப்படும். வார இறுதிகளில் ஓய்வாக இருக்க அவகாசம் கிடைக்கும். அப்போதெல்லாம் வாசிப்பதையும் எழுதுவதையும் மேற்கொண்டேன். படிக்கிற பழக்கத்தைத் தவிர வேறு எதுவும் என் கைவசம் இல்லை. காலையில் ஒரு மணி நேரம் நடைப்பயிற்சி மட்டுமே கூடுதல் நேரப் பயன்பாடு. ’தினமும் ஒரு மணி நேரம் இடைவிடாமல் எழுதினால் ஒரு நூலகம் வைக்கிற அளவிற்குப் புத்தகங்கள் தேறிவிடும்’ என்று ஈ.எம்.எஸ். நம்பூதிரிபாட் சொன்னதாக எங்கேயோ வாசித்தது நினைவில் நிழலாடுகிறது. குறைவாக எழுதி உலகை உலுக்கிய ‘யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்’ போன்ற மகத்தான கவிதைகள் நம் மண்ணுக்குச் சொந்தம். எவ்வளவு எழுதுகிறோம் என்பது மட்டுமல்ல; எப்படி எழுதுகிறோம் என்பதும் முக்கியம் என்பதற்கு கணியன் பூங்குன்றனார் சான்று. அதே நேரத்தில் 500 மாபெரும் புத்தகங்களை எழுதிய ஐசக் ஆசிமோவ் போன்ற ஜாம்பவான்கள் முன்பு நான் எழுதியவை தூசு என்றுதான் கருதுகிறேன். எனவே இதில் பெருமைப்பட எதுவும் இல்லை!’’. தலைமைச் செயலாளர் என்றால் யாருக்கும் ஒருவித பதற்றம் இருக்கும். ஆனால், உங்களிடம் அப்படி இல்லையே..? ‘‘ ‘இடுக்கண் வருங்கால் நகுக’ என்கிற வள்ளுவமே இதற்குக் காரணம். ‘ஹார்வர்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் என்ன கற்றுத்தரப்படுவதில்லை’ என்ற நூலில் மெக்கார்மக், ‘நகைச்சுவையுடன் நிர்வாகம் நடத்தினால் பலன்கள் பல மடங்காக இருக்கும், பதற்றம் தணியும்’ என்பதை வலியுறுத்தும்போது திருக்குறளே நினைவுக்கு வந்தது. பதற்றம் அடைகிறபோது நெஞ்சு படபடக்கிறது. மூளை வேலைநிறுத்தம் செய்கிறது. இதயம் கூடுதல் எடையோடு செல்லும் சரக்குந்து போலச் சங்கடப்படுகிறது. இவற்றையெல்லாம் உணர்ந்ததால் பதற்றம் ஏற்படுவதில்லை. வாத்து நீரில் நீந்துகிறபோது கால்களைத் தண்ணீருக்குள் படபடவென அடிப்பது வெளியே தெரியாது. மென்மையாக நீந்துவதுபோலத்தான் மேலோட்டமாகக் காண்பவர் கண்களுக்குத் தெரியும். பதற்றத்தை வெளியே காண்பிக்காமல் இருப்பதும், பதற்றத்தைக் கடந்து செல்வதும் தலைமைப் பண்பின் இலக்கணங்கள்..உங்களின் எதிர்கால பயணம் எப்படிப்பட்டதாக இருக்கும்?‘‘எந்தப் பயணத்தையும் நாம் முடிவு செய்வதால் மட்டுமே நடந்துவிடும் என்று சொல்ல முடியாது. நம் பயணத்தை காலமும், சூழலும் தீர்மானிக்கின்றன. எனவே, இப்போதைக்கு எந்த மனத் தயாரிப்பும் என்னிடம் இல்லை. ஆனால் மகத்தான நோக்கத்தை மனதில் அடைகாக்கிறேன்.’’