சிவன்கை மழுவாய்
                   ராஜராஜன் செங்கோலாய்
                   உன்கையில் இருந்ததே
                   பேனா என்னும் பிரதி

                   காதுக்கும் உதட்டுக்கும்
                   நாகரிக இடைவெளிவிட்டு
                   ஓசையோடு ஓதினேன்:
                   “எனக்கொரு பரிசு வேண்டும்”
                   நாற்பது பாகையில் திரும்பியது
                   பிடரிச் சிங்கம்

“நீங்கள் எழுதிய பேனா வேண்டும்”

மகள்பக்கம் திரும்பியது
கண்ணாடியிட்ட களிறு

சமிக்ஞையே ஆக்ஞையானதும்
ஆக்ஞையே சமிக்ஞையானதும்
அங்குதான் பார்த்தேன்

வந்து சேர்ந்தது
அம்பறாத்தூணியின்
ஒற்றை பிரம்மாஸ்திரம்

எழுந்தேன் -
பிறகுதான் நிகழ்ந்தது
இதிகாசம் காணாத பெருநிகழ்வு

துரோணர் தன் கட்டைவிரலை
ஏகலைவனுக்கு வழங்கிய
யுகசம்பவம்

முதன்முதலில்
கண்ணியத்தின் பொறாமை பார்த்தேன்
கனிமொழி கண்களில்

ஊறியது உப்புத்தண்ணீர்
என் கண்ணோடை வெளிகளில்

தத்தெடுத்த பிள்ளையை
முத்தெடுப்பதுபோல்
முத்தமிட்டெடுத்தேன்

வீடுவந்தேன்
ஒரு சாம்ராஜ்ஜியத்தின்
பிடிமண்ணைப்போல்
பேழைக்குள் வைத்தேன்

உன் குடியிருப்பு
நினைவகத்துக்கு

உன் அரசியல்
கொள்கைத் தோன்றல்களுக்கு

உன் சாதனை
தமிழர்க்கு

உன் பேனா
என் தமிழுக்கு

பிழைபட்டேன்;
நம் தமிழுக்கு

அலப்பறை Unlimited

Related Stories