திருவாசகத் தேன்!

நமசிவாய வாழ்க! நாதன் தாள் வாழ்க! என ஆரம்பிக்கும் சிவபுராணத்தின் தொடக்க வரிகளைத் தந்த ’தேன் என இனிக்கும் திருவாசகம்’ எனும் தமிழமுது பற்றிக் காண்போம். ’தென்னாடுடைய சிவனே போற்றி! எந்நாட்டவர்க்கும் இறைவா போற்றி!’ என்று சைவ சமய அன்பர்கள் அடிக்கடி கோஷமாக எழுப்பும் இரண்டு அடிகளையும் தந்த திருவாசகம் பற்றி எண்ணுவோம். எல்லா நாட்டவர்களுக்கும் இறைவனாக விளங்கக்கூடிய அந்த ஒருவன் என்னும் இறைவன் இந்திய துணை கண்டத்தின் தெற்கே சிவன் அல்லது சிவம் என்னும் பெயரில் அழைக்கப்படுகிறான் என்பதை மாணிக்கவாசகர் திருவாசகத்தில் உணர்த்துகிறார்.மாணிக்கவாசகர் தன்னுடைய சிவபுராணத்தில் உலக மக்கள் அனைவருக்கும் பொதுவான இறைவனை, ”தென்னாடுடைய சிவனே போற்றி! எந்நாட்டவர்க்கும் இறைவா போற்றி”என்று குறிப்பிடுவது சிறப்பு. மாணிக்கவாசகர் அல்லது மணிவாசகர் என அழைக்கப்படும் திருவாதவூரைச் சார்ந்த திருவாதவூரார் அருளியது திருவாசகம். மாணிக்கவாசகரை உலகிற்குத் தந்து பெயர் பெற்ற ஊர் திருவாதவூர். இது மதுரைக்கு அருகில் வைகை ஆற்றங்கரையிலே அமைந்துள்ள சிற்றூராகும். இவர் மதுரையை ஆண்ட அரிமர்த்தன பாண்டியன் எனும் அரசனின் அமைச்சரவையில் முதலமைச்சராக இருந்து ’தென்னவன் பிரம்மராயன்’எனும் பட்டத்தையும் பெற்ற அருளாளர் ஆவார். முதலமைச்சராக மற்றுமின்றி புலவராகவும் ஞானியாகவும் விளங்கிய இவர் தமிழ் கூறும் நல்லுலகிற்கு திருவாசகத்தைத் தந்திருக்கிறார். இவரை மன்னன் தனது படைக்கு குதிரைகளை விலைக்கு வாங்கி வரச்சொன்னார். மாணிக்கவாசகர் அதற்காக திருப்பெருந்துறை எனும் ஊரை சென்று சேர்ந்தார். அங்கு சிவனே குருவாக குருந்த மரத்தடியில் வந்து தன்னுடைய கால்களை, அதாவது திருத்தாள்களை காட்டி இவரை ஆட்கொண்டு சிவஞானத்தை அருளினார் என்பது வரலாறு.இந்தக் கட்டுரையின் உள் செல்லும் முன்பு சேக்கிழார் தம்முடைய பெரியபுராணத்தில் எழுதியுள்ள அருமையான செய்யுள் ஒன்றைக் காண்போம். சிவனடியார்கள் என்று சொல்லப்படும் சிவன்மேல் பக்தியும் காதலும் கொண்டு ’அன்பே சிவம்’ என்று வாழ்ந்து முக்தியடைந்த சிவஞானச் செல்வர்கள் எப்படிப்பட்டவர்கள் என்பதை இப்பாடலில் சொல்கிறார் சேக்கிழார்..’’பெருமையால் தம்மை ஒப்பார்பேணலால் எம்மைப் பெற்றார்ஒருமையால் உலகை வெல்வார்ஊனமேல் ஒன்றும் இல்லார்அருமையாம் நிலையில் நின்றார்அன்பினால் இன்பம் ஆர்வார்இருமையும் கடந்து நின்றார் இவரை நீ அடைவாய் என்று” சிவனடியே சிந்தித்து வாழ்ந்த சிவனடியார்கள் எப்படிப்பட்டவர்கள் எனில் அவர்களது பெருமையைச் சொன்னால் அவ்வகையில் அவர்களுக்கு நிகரானவர்கள் அவர்களே! சிவத்தின் மேல் அன்பு கொண்ட எவரையும் தன் அன்பால் ஈர்ப்பவர்கள்! ஈர்த்தவர்கள்! சிவனடியார்கள் எக்குலமானாலும் ஒன்றே என்ற ஒற்றுமையுணர்வால் உலகையே வெல்பவர்கள். குறையொன்றும் இல்லாதவர்கள்! அருமையான நிலையில் நிற்பவர்கள்! அன்பின் வழியாக இன்பத்தை நுகர்பவர்கள். நல்வினை, தீவினை முதலான இருவினைகளால் பாதிக்கப்படாதவர்கள்! இவர்களை நினைந்து வாழ்வோம் என்கிறார் தெய்வப்புலவர் சேக்கிழார்!இக்கூட்டத்தில் வந்த அடியார்களை நாயன்மார்கள் என்று போற்றுவார்கள்! 63நாயன்மார்களில் ஒருவராக இல்லாவிட்டாலும் நாயன்மார்களைப் போல சிவத்தின் மீது மாறாத பற்றும் இடையறா அன்பும் கொண்டு இறையுடன் இரண்டறக் கலந்தவர் மாணிக்கவாசகர். பெரியபுராணத்தின் முதல் நூலான ’திருத்தொண்டத்தொகை’ தந்த சுந்தரமூர்த்தி சுவாமிகளின் காலத்திற்குப் பின்பு மாணிக்கவாசகர் தோன்றியதால் பெரியபுராணத்தில் வரும் நாயன்மார்கள் வரிசைகளில் வராதவர் மாணிக்கவாசகர். ஆனால் மிகச் சிறந்த சிவநேசச் செல்வர். சிவஞானம் கைவரப்பெற்று செந்தமிழ் பாடல்களாம் திருவாசகம் தந்த நிறைமொழி மாந்தர் ஆவார்.இறைவன் சிவகாமி அம்மையின் பாலைத் (ஞானப்பால்) தந்து சம்பந்தரை ஆட்கொண்டான்! ஒரு ஓலை தந்து சுந்தரரை ஆட்கொண்டான்! சூலை எனும் நோயை திருநாவுகரசருக்குத் தந்து அவரை ஆட்கொண்டான் எனில் தன் திருக்காலைத் (திருவடிகளை) தந்து மாணிக்கவாசகரை ஆட்கொண்டார் எனலாம். மாணிக்கவாசகர் ஆகிய இவரின் பாடல்கள் அடங்கிய தொகுப்பே திருவாசகம் எனும் பெயரைப் பெற்றது. சைவத் திருமுறைகள் பன்னிரண்டில் எட்டாவது திருமுறையாக வைத்துப் போற்றப்படுவதும் பாடப்படுவதும் ஆன பக்திப் பாடல்கள் இந்த திருவாசகம் . இதில் மொத்தம் 658 பாடல்கள் உள்ளன. இவைகள் 51 பதிகங்களாக வகுக்கப்பட்டுள்ளன.சிவபுராணம் எனும் முதல் பதிகம் தொடங்கி அச்சோப் பத்து எனும் பதிகம் வரை 51 பதிகங்களை உள்ளடக்கிய ஒப்பற்ற நூல் திருவாசகம். திரு என்ற அடைமொழி சேர்த்து அழைக்கப்படும் நூல்கள் தெய்வத்தன்மை பொருந்திய நூல்கள் என்பர். திருமந்திரம், திருக்குறள், திருப்பல்லாண்டு, திருவிசைப்பா, திருப்புகழ், திருவாய்மொழி, திருவருட்பா என திரு என்ற அடைமொழியுடன் கூடி தமிழ் ஞான நூல்கள் அனைத்தும் தெய்வத் தன்மை பொருந்திய நூல்கள் எனலாம். அந்த வகையில் மாணிக்கவாசகர் அருளிய பாடல்கள் ’திருவாசகம்’ என அழைக்கப்படுகிறது. வேறு எந்த நூல்களிலும் இல்லாத பல தனிச்சிறப்புகள் இதற்கு உண்டு. ஏனெனில் மாணிக்கவாசகர் சொல்ல இறைவனாகிய சிவபெருமான் தன் திருக்கரங்களால் எழுதிய பெருமை இந்த நூலுக்கே உண்டு. திருவாசகத்தின் பொருள் என்ன என்று மாணிக்கவாசகரிடம் கேட்ட பொழுது அவர் தில்லை நடராஜரே இதன் பொருள் என சிவனையே காட்டியதாகச் சொல்வது உண்டு. . தொல்லை இரும்பிறவி சூழும் தளை நீக்கி அல்லல் அறுத்து ஆனந்தம் ஆக்கியதே எல்லை மருவாநெறி அளிக்கும் வாதவூர் எங்கோன் திருவாசகம் எனும் தேன்என்றொரு வெண்பா உண்டு. பொதுவாக திருவாசகத்தை அச்சில் ஏற்றும் போது இந்த வெண்பாவை முதலில் அச்சடித்து அதன் பின்னரே திருவாசகம் அச்சில் ஏற்றப்படுகிறது. இதன் பொருளாவது,நல்வினை தீவினை எனும் நமது செயல்களினால் தொடர்ந்து பல பிறவிகளை எடுத்து துன்பத்தை அனுபவிக்கும் நமக்கு இந்தப் பிறவி எனும் தளை ஆகிய கட்டிலிருந்து (பிணைப்பிலிருந்து) அதாவது பிறவிக்கடலில் இருந்து விடுவித்து முக்தி எனும் வீடுபேற்றை அளிக்க வல்லது திருவாசகம் என்கிறது இப்பாடல். நமது அல்லல் (துன்பம்) அறுத்து நம்மை மீண்டும் பிறவா நெறிக்குக் கொண்டு செல்வது திருவாசகம். திருவாசகத்தை தேன் என்பது சிந்திக்கத் தக்கது. தேன் மருத்துவ குணமுடைய மகத்துவமான உணவுப்பொருள். உண்ணுவதற்கு இனிப்பான சுவையான திகட்டாத உணவுமாகும். மேலும் எவ்வளவு நாள் ஆனாலும் கெட்டுப் போகாத ஓர் அற்புதமான உணவுப் பொருள் தேன். நம் உடம்புக்கும் உயிருக்கும் நல்லது.அது போலவே திருவாசகம் படிக்கப் படிக்க அது நமது செவிக்கும், சிந்தைக்கும் இனிமை ஊட்டும். அதன் தமிழோ அமுதம் போல திகட்டாது நம்மைக் காக்கும் இயல்புடையது. நம்மை துன்பத்திலிருந்து விடுவித்து சிவானந்தம் அருளும் அற்புதப் பாடல்கள் திருவாசகம் என்பதால் திருவாசகத்தைத் தேன் என்று சொல்வதுண்டு. மேலும் திருவாசகத்தில் மிகவும் ஆழங்கால் பட்டு அதில் ஊறித் திளைத்தோர் பலர் ஆவார். அதில் மிக முக்கியமானவர்கள் நால்வர் நான்மணிமாலை பாடிய துறைமங்கலம் சிவப்பிரகாச சுவாமிகள், கிறித்துவப் பாதிரியாரும் தமிழறிஞருமான ஜி.யு.போப் மற்றும் வடலூர் வள்ளலார் ஆவார்கள்.திருவாசகத்தை ஒரு தடவைப் படித்தாலோ ஓதினாலோ கருங்கல் போன்ற மனமும் கசிந்து உருகும்! கண்களில் இருந்து பக்திப்பரவசத்தில் உணர்ச்சி மேலீட்டால் நீர் ஊற்றெடுத்து அது படிப்போர் உடம்பை நனைக்கும். நம்முடைய உடலில் உள்ள உரோமக் கால்கள் கூச்செறிந்து நிற்கும்! படிக்கின்ற எவராக இருந்தாலும் திருவாசகத்தின் தமிழிலும், அதன் உருக்கத்திலும் ஆழ்ந்து லயித்துப் போவர் என்கிறார் சிவப்பிரகாசசுவாமிகள்.ஜி.யு.போப் எனும் மேலைநாட்டு பாதிரியாரும் திருவாசகத்தை ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்த போது அதனை படிக்கின்ற போதெல்லாம் கண்ணீர் வடித்திருக்கிறார். அந்தக் கண்ணீர் அவர் எழுதிக் கொண்டிருந்தத் தாள்களை நனைந்ததாக வரலாறு சொல்கிறது எனில் திருவாசகத்தின் தனிச்சிறப்பையும் அது இறைமையின் மீது காட்டும் ஒப்பற்ற பிணைப்பையும் நாம் உணர வேண்டும்.வள்ளலாரும் நால்வர் நான்மணிமாலை பாடியுள்ளார். அதில் மாணிக்கவாசகரின் பெருமைகளையும் எடுத்துக்கூறியுள்ளார். ’நீ திருவாய் மலர்ந்த தமிழ் மாமறையின்’ என்று மாணிக்கவாசகரின் திருவாசகத்தை ’மாமறை’என்கிறார் வள்ளலார். அதாவது திருவாசகத்தை மிகப்பெரிய வேதம் என்பது சிந்திக்கத் தக்கது. வேதங்களுக்கு எல்லாம் வேதம் எனக் கொள்ளலாம். மேலும் மாணிக்கவாசகரைச் சுட்டும்போது ’எழில் வாதவூர் இறையே’ என்கிறார் வள்ளலார்..மாணிக்கவாசகரை இறைவனாகவே கருதுகிறார் எனில் எந்தளவு அவர் மீது மதிப்பும், அன்பும் வள்ளலார் கொண்டிருந்தவர் என்பதை அறிய வேண்டும்.இவர் பாடிய ’ஆளுடைய அடிகள் மாலை’ யில் வாட்டமிலா மாணிக்க வாசக நின் வாசகத்தைக்கேட்டபொழுது அங்கிருந்த கீழ்ப் பறவைச் சாதிகளும்வேட்டமுறும் பொல்லா விலங்குகளும் மெய்ஞானநாட்டமுறும் எனில் இங்கு நான் அடைதல் வியப்பன்றே”என்று பாடுகிறார். திருவருள் ஞானமாகிய செல்வத்தில் குறைவில்லாது, துன்பமில்லாது சிவ இன்பத்தில் திளைக்கும் மாணிக்கவாசகரே! உன்னுடைய வாசகத்தைக் கேட்ட பொழுது கழுகு, காகம் போன்ற பிணம் கொத்தி உண்ணும் கீழ்சாதிப் பறவைகள் கூட காதல் கொள்ளும்; அன்பு கொள்ளும்! புலி, சிங்கம், கரடி போன்ற பொல்லாத விலங்குகள் கூட திருவாசகத்தின் மேல் பற்று கொண்டு கேட்கும் எனில் நான் இன்படைதல் வியப்பு இல்லையே! என்கிறார்.இந்தப் பாட்டில் திருவாசகத்தின் சொற்கள் பிற உயிரினங்களைக் கூட அதன்பால் ஈர்க்கும் ஆற்றல் உடையது என்பதை உணர்த்துகிறது.நான்கு வகையான மார்க்கங்கள் உண்டு என்பர்! அதாவது இறைவனை அடைய, அதனோடு இரண்டறக் கலக்க, வீடுபேற்றடைய நான்கு வழிகள் உண்டு என்பர். அவை 1. தாசமார்க்கம் 2. சற்புத்திர மார்க்கம் 3. சக மார்க்கம் 4. சன்மார்க்கம் என்று வடமொழியில் அழைக்கப்படும். தமிழில் இவை முறையே 1. தொண்டு நெறி, 2. மகன்மை நெறி, 3. தோழமை நெறி, 4. அறிவு நெறி என்னும் நான்கு நெறிகள் ஆகும். இவை முறையே இறைவனுக்குத் தொண்டனாகவும், மகனாகவும், நண்பனாகவும், காதலியாகவும் கருதி அதனோடு திருவடியில் கலப்பது அல்லது முக்தியை, வீடுபேற்றை அடைவது ஆகும்! ஆகவே சன்மார்க்கம் என்பது அடியவர்கள் தங்களைக் காதலியாகவும், இறைவனைக் காதலனாகவும் கொண்டு அவனோடு ஒன்றிணைவது ஆகும். இந்த சன்மார்க்கத்தை சைவத்தில் முதலில் காட்டியது திருமூலர் எனினும் சன்மார்க்க நெறியில் தன்னை இறைவனிடம் ஈடுபடுத்திக்கொண்டு அவனை தன் தலைவனாக, காதலனாக, நாயகனாகக் கருதி உருகி, உருகி, பக்தியால் பரவசத்தில் திளைத்து, நினைந்து நினைந்து, உணர்ந்து உணர்ந்து, நெகிழ்ந்து நெகிழ்ந்து, அன்பே நிறைந்து நிறைந்து முடிவில் அவனோடு சேர்ந்து மீண்டும் பிறவாத நிலையாம் பேரின்ப நிலையை அடைந்தவரே மாணிக்கவாசகர்! சிவத்தின் திருவடியே நினைத்து அதன் அருளை முழுதும் பெறுவது ஒன்றையே தன் வாழ்நாள் பணியாகக் கொண்டு அதனை அடைந்தவர். சித்தத்தை சிவன்பால் வைத்து பித்து பிடித்தவர் போல அரற்றி அழுதவர். திருவாசகத்தின் ஒவ்வொரு பாடலும் பலாப்பழத்தின் உள் இருக்கும் ஒவ்வொரு சுளைபோல இனிக்கும். ”வல்லாளன் தென்னன் பிச்சேற்றி கல்லைப்பிசைந்து கனியாக்கி, தன்கருணை வெள்ளத்து அழுத்தி” என்று பாடுகிறார். மாணிக்கவாசகர் இறைவன் சிவனை ’தென்னன்’ என்கிறார். அந்த சிவன் மீது பித்துப் பிடிக்கும் அளவு, அதாவது பைத்தியம் பிடிக்கும் அளவுக்கு எல்லாப் பற்றுகளையும் தவிர்த்துவிட்டு சிவபற்று ஒன்றையே பற்றியவர். அவரது கல்போன்ற மனமும் சிவத்தின்பால் கொண்ட அன்பால் கனிபோல ஆகியதாம். .வள்ளலார் அருளிய ”அருட்பெருஞ்ஜோதி! அருட்பெருஞ்ஜோதி! தனிப்பெருங்கருணை! அருட்பெருஞ்ஜோதி!! ”எனும் மகாமந்திரத்தின் ’மூலம்’திருவாசகத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது என்றால் முற்றிலும் உண்மை. ஜோதியாக அதாவது இறைமையை அறிவுருவாகவும், ’தனிப்பெருங்கருணை’ ஆகவும் பல இடங்களில் மாணிக்கவாசகர் பாடியுள்ளார். ”நான் பிறப்பதற்கு அஞ்சவில்லை. அதனால் இந்தப் பிறவியில் துன்பத்திற்கும் அஞ்சமாட்டேன்! ஏன் எனில் அது என் விருப்பமின்றி இயல்பாக நடந்து கொண்டு இருப்பது! அதைப்போல இறப்பதற்கும் அஞ்சமாட்டேன்! அது எப்போது வேண்டுமானாலும் வரட்டும்! இடைப்பட்ட நாட்களில் வானளவு செல்வங்கள் வந்தாலும் அதையும் விரும்பி ஏற்பவன் அல்லன்! மண்ணாளும் மன்னவனும் எனக்கு ஒரு பொருட்டல்ல! அவனையும் மதித்து போற்றமாட்டேன்! தேன் சொரியும் கொன்றை மாலை அணிந்த சிவனே! எம் இறையாகிய பெரியோனே! உன் திருவருளைப் பெறும் நாள் எந்நாளோ! என்று அந்த ஒன்றுக்காகவே வருந்தி நிற்கிறேன்! என்று இறைவனை நோக்கி கண்ணீர் வடித்து வருந்தி வருந்தி அழுது அதன் அருளைப் பெற்ற ஒரேஅடியார் மாணிக்கவாசகரே!யான் ஏதும் பிறப்பஞ்சேன்; இறப்பதற்கு என் கடவேன்வானேயும் பெறிய வேண்டேன் மண்ணாள்வான் மதித்தும் இரேன் தேனேயும் மலர்க்கொன்றைச் சிவனே! எம்பெருமான்! எம் மானே! உன் அருள்பெறு நாள் என்று என்றே வருந்துவனே! - என்பது அந்தப் பாடல்.. எப்படிப்பட்ட பக்தி மாணிக்கவாசகரின் பக்தி என்று பார்த்தால் சிவனருள் ஒன்றே அவர் சிந்தை முழுதும் நிறைந்திருந்ததைக் காண முடியும்! அடுத்து இன்னொரு பாட்டில் மாணிக்கவாசகர் தான் எந்த இடத்தில் இருக்க விழைகிறார், விரும்புகிறார் என்பதைப் பார்ப்போம். பொதுவாக எல்லோரும் எதாவது மகிழ்ச்சி தரக்கூடிய இடத்தில் இருக்கவே விரும்புவார்கள். அன்றாட வாழ்வில் நாமெல்லாம் பூங்கா செல்லவோ, திரையரங்கம் சென்று திரைப்படம் பார்க்கவோ, கடற்கரை செல்லவோ அல்லது நமக்குப் பிடித்த நண்பர் வீட்டிலோ உறவினர் வீட்டிலோ சென்று இருக்க ஆசைப்படுவோம். இயற்கை எழில் கொஞ்சும் இடங்களுக்குச் செல்ல ஆசைப்படுவோம். இப்படிக் குடும்ப வாழ்வில் உள்ளவர்கள் சில நேரம் கோயிலுக்குச் சென்று வரலாம். மாணிக்கவாசகர் எவ்விடத்தில் தான் எப்போதும் இருக்க ஆசைப்படுகிறார் என்பதைப் பாருங்கள்! ”பொற்சபையில் எழுந்தருளியிருக்கும் என் வாழ்நாள் முதலாகிய எல்லையிலாப் பரம்பொருளே! என் எண்ணம் நிறைவேற என் எதிரே நின்று எனக்கு நீ அருள் செய்ய வேண்டும்’’. என்ன அது?சக்தியான உமையம்மை உன் நடுவுள் உனக்குள் ஒரு பாதியாக உன்னிடத்தில் உள்ளாள். நீயோ அந்த உமையவளிடத்தில் இருக்கின்றாய். அவள் உன்னிடத்திலும் நீயோ அவளிடத்திலும் சக்தியும் சிவமுமாய் ஒன்றாய் இருக்கின்றீர்கள். நீங்கள் இருவரும் என் உள்ளத்தே நீங்காது எனக்குள் உறைகிறீர்கள். நான் எங்கு இருக்க வேண்டும் தெரியுமா? உன் அடியார்கள் ஆகிய சிவனடியார்கள் கூட்டத்தில் இருக்க வேண்டும்! அதற்கு அருள் புரிவாயாக! என வேண்டுகிறார்! சிவத்தின் மீதும் சிவனை சிந்திக்கும் அடியவர்கள் மீதும் உள்ள மாறாத, ஓயாத பற்றால் இப்படி வேண்டி விழைகிறார் மாணிக்கவாசகர்! ’’உடையாள் உன்றன் நடுவிருக்கும்உடையாள் நடுவுள் நீயிருத்திஅடியேன் நடுவுள் இருவீரும்இருப்ப தானால் அடியேன்உன்அடியார் நடுவுள் இருக்கும்அருளைப் புரியாய் பொன்னம்பலத்தெம்முடியா முதலே என்கருத்துமுடியும் வண்ணம் முன்னின்றே!” - என்பதே அப்பாடல்..வீடு பேற்றை நான் அடைய விரும்புகின்றேன்! ஆனால் அந்த வீடுபேற்றை அடைய உன்னை அடைய உன் அடியவர்கள் கூட்டத்தில் ஒருவனாக நாடகத்தில் நடிப்பது போல் ஒருவனாக நான் இருக்கின்றேன்! எனக்கு உன் மீதான அன்பு உண்மையான அன்பாக இருக்க வேண்டும்! இடையறா உன் அன்பு என்மீது உனக்கு எப்போதும் என் உடம்பு, உள்ளம், உயிர் ஆகிய அனைத்திலும் ஊடுருவி நிற்க வேண்டும் இறைவா! என அழுது தொழுது அரற்றி வேண்டுதல் மாணிக்கவாசகருக்கே உரித்தானது!அப்பாடலைப் பார்ப்போமா!’’நாடகத்தால் உன்னடியார் போல் நடித்து நானடுவேவீடகத்தே புகுந்திடுவான் மிகப்பெரிதும் விரைகின்றேன்ஆடகச்சீர் மணிக்குன்றே இடையறா அன்புனக்கென்ஊடகத்தே நின்றுருகத் தந்தருள்எம் உடையானே” யானோ பொய்! என் நெஞ்சம் பொய்! என் அன்பும் பொய்! ஆனால் அப்படிப்பட்ட வஞ்ச மனம் உடைய நான் உன்னை நினைத்து அழுதால் அழுத பிள்ளை அன்னையிடம் பால் குடிப்பதைப் போல உன் அருளைப் பெறலாமே! என்று உருகி அழுதவர் மாணிக்கவாசகரே! அதனால் தான் கிறித்தவப் பாதிரியார் ஜி.யு.போப் திருவாசகத்தைப் படித்து விட்டு மாணிக்கவாசகரின் பக்தியின் ஆழத்தை, உருக்கத்தைப் பார்த்து தானும் கண்ணீர் வடித்தார் எனலாம்! திருவாசகத்தின் ஒவ்வொரு பாடலையும் பார்த்தாலும் நினைந்தாலும் படித்தாலும் படிக்கப் பக்கம் நின்று கேட்டாலும் பரிந்து உள் உணர்ந்தாலும் அத்தனைக்கும் தித்திக்கும் இனித்த சுவைக் கரும்பென, இனிக்கும் என்பது முற்றிலும் உண்மை! வான் கலந்த மாணிக்கவாசகரே! நின் வாசகத்தை நான் கலந்து பாடுங்கால் நற்கருப்பஞ் சாற்றினிலே தேன் கலந்து, பால் கலந்து, செழுங்கனித் தீஞ்சுவை கலந்து ஊன் கலந்து உயிர்கலந்து உவட்டாமல் இனிப்பதுவே! என்று வள்ளலார் பாடியுள்ள இந்தப்பாடல் ஒன்று போதும்! திருவாசகத்தின் இனிமையையும் பெருமையையும் சிறப்பையும் உலகிற்கு உணர்த்த! திருவாசகம் ஓதுவோம்! பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்தி இறைவனடி சேர்வோம்! ‘திருச்சிற்றம்பலம்’ - மருத்துவர். ஜெ.ராஜமூர்த்தி