சீதையும்‌ சிவதனுசும்‌

தொடர் : இராமாயணம் உவப்போடு விஸ்வாமித்திரர் இராமனுடைய உயர்குலப் பெருமையை விரித்துச் சொன்னபிறகு, இராமனுடைய வீரத்தின் சிறப்பைச் சொல்லத் தொடங்குகிறார். ‘ஜனகனே! இந்த இராமனுக்கு, பல ௮ஸ்திரப் பிரயோகங்களை நான்தான் கற்பித்தேன். ஆனால் என்ன ஆச்சரியம்! அந்த அஸ்திரங்கள் என்னிடம் இருக்கும்போது காட்டிய ஆற்றலைவிட, இராமனின் கைக்குச் சென்றதும் காட்டும் ஆற்றல், முன்பைவிடப் பன்மடங்கு பெருகி வெளிப்படுவதைக் கண்டு எனது மனமே பொறாமை கொள்ளப் பார்க்கிறது என்றால், இராமனின் வீரத்தை நீ உணர்ந்து கொள்வாயாக!' என்று உரைக்கிறார்.தொடர்ந்து இராமனின் பண்பாட்டை உரைக்கத் தலைப்படுகிறார் ௮வர். இராமனின் தந்தையாகிய தசரதனுக்கு அறுபதினாயிரத்து மூன்று மனைவியர்கள். ஒருவேளை இராமனிடமும் அத்தகைய பலதார மணம் புரியும் இயல்பு இருக்குமோ? என ஜனகன் எண்ணுவானோ என நினைந்த விஸ்வாமித்திரர், ‘ஜனக மகாராஜனே! தசரதன் இந்த இராமனைப் பெற்றெடுத்த அளவில் மட்டுமே அவனது தந்தையாவான். ஆனால் இந்த இராமனுக்கு அறங்களையும் ஒழுக்கங்களையும் ஊட்டி வளர்த்தவன் வசிட்டன் என்கின்ற மகா முனிவன் என்பதை நீ அறிந்து கொள்வாயாக!’ என்று இராமனின் ஒழுக்கப் பெருமைகளை உரைத்து முடிக்கிறார்.. இராமனது கம்பீரத்தைப் பார்த்தும், அவனது குலப் பெருமையைக் கேட்டும் அவனது வீரம், ஒழுக்கம் முதலியவற்றை அறிந்தும் ஜனகன் இராமன்பால் பெரும் ஈடுபாடு கொள்கிறான். இந்த அழகிய வீரனே என் மகளாகிய சீதைக்கு மணாளனாகத்தக்கவன் என்று அவன் உள்ளம் முடிவு செய்கிறது.இராம, இலக்குவரை அழைத்துவந்த விஸ்வாமித்திரர் ஐனகனிடம், இராம, இலக்குவரைத் தான் இங்கு அழைத்து வந்ததன் காரணம் உரைத்தபோது, ‘இவர்கள் உனது வேள்வியையும் காண்பார்கள், வில்லையும் காண்பார்கள்’ என்று சொன்னது ஞாபகத்திற்கு வர, உடனே ஜனகன் தன் மந்திரிகளை அழைத்து, சீதையின் திருமணத்தின் நிபந்தனையாகத் தான் வைத்திருக்கும் சிவதனுசைக் கொண்டுவரும்படி உத்தரவிட்டான். வலிமைமிக்க யானையை ஒத்த மேனியையும், கல்லெனத் திரண்ட தோள்களையும் கொண்ட அறுபதினாயிரம் அளவில்லாத ஆற்றல்மிக்க வீரர்கள், அவ்வில்லின் இடையிடையே மாபெரும் தண்டுகளைச் செலுத்தி, அதனைத் தமது தோளில் சுமந்துகொண்டு தள்ளாடித் தள்ளாடி நடந்து வந்தனர்.நெடுங்காலமாக அவ்வில்லைத் தாங்கிய முதுகின் நோவை ஆற்றிக் கொள்ளவும், உயர்ந்த மேருமலை இவ்வில்லின் பெருமையோடு ஒப்பிட்டுத் தனது அளவுபற்றி வெட்கமடையவும், மிதிலைநகர் மக்கள் சமுத்திரம் போலத் திரண்டுவந்து கூச்சலிடவும், உலகத்தில் இனி வெற்றிடம் இல்லை என்று மற்றவர்கள் நினைக்கும்படியாகவும் அந்த வில் வந்து சேர்ந்தது. விஸ்வாமித்திரரும், இராம, இலக்குவரும் அந்தச் சிவதனுசை வியப்போடு பார்த்தார்கள்..சீதையின் திருமணத்திற்குத் தான் விதித்திருக்கும் நிபந்தனை பற்றியும், அங்கு கொணரப்பட்ட சிவதனுசின் வரலாறு பற்றியும் அவர்களுக்குச் சொல்லுமாறு தன் குலகுருவாகிய சதானந்த முனிவரை ஜனகன் வேண்டிக் கொள்ள, அவர் அவ் விடயங்கள் பற்றிச் சொல்லத் தொடங்கினார். ஒரு காலத்தில் சிவபெருமான் தன்னை நோக்கித் தவம் புரிந்த ‘சதி’ என்கின்ற தட்சனின் மகளை, அவனின் அனுமதியின்றித் திருமணம் செய்துகொண்டார். தட்சனின் மகளானபடியால் சதியை, பலரும் தாட்சாயினி என அழைத்து வந்தார்கள். பின்பொருமுறை நடந்தவற்றை மறந்து மகள்மேல் கொண்ட அன்பு மிகுதியால், தாட்சாயினியைக் காணும் விருப்போடு, அந்தத் தட்சன் கயிலைக்கு வந்தான். அப்போது சிவபிரானும், தாட்சாயினியும் தன்னை எதிர்கொண்டு வந்து உபசரிக்கத் தவறியமையால், கோபம் கொண்ட தட்சன், தன் நாட்டிற்குத் திரும்பிச் சென்று தனது மருமகனாகிய சிவபெருமானையும், மகளாகிய தாட்சாயினியையும் ௮ழைக்காது மற்ற முனிவர்கள், தேவர்கள் முதலியோரை அழைத்து, பெரிய யாகம் ஒன்றினைச் செய்யத் தொடங்கினான்..௮ச்செய்தியை நாரதர் மூலம் அறிந்த தாட்சாயினி, சிவனிடம் வலிந்து வேண்டி அனுமதிபெற்று யாகம் நடக்கும் இடத்திற்கு ஆடம்பரத்தோடு வர, அவளைக் கண்ட தந்தையான தட்சன் ஆணவத்தோடு, ‘உன்னை யார் இங்கு வரச் சொன்னது? நான் உங்களது கயிலைக்கு வந்தபோது நீயும், அந்தச் சுடலைச் சாம்பலை உடம்பெல்லாம் பூசித் திரியும் பித்தனான சிவனும் என்னை அவமதித்தீர்கள். அதனால் உனது கணவனான சிவனுக்கு, இந்த யாகத்தில் ‘அவிர்பாகம்’ வழங்க மாட்டேன்! நீயும் இவ்விடத்தில் நிற்காதே. போ!’ என்று கூறி, அவமரியாதை செய்தான். அதனால் மனம் வருந்திய தாட்சாயினி, ‘உன் யாகமும் அழிந்து, நீயும் அழியக் கடவாய்!’ என்று சபித்துவிட்டு, கயிலைக்கு வந்து நடந்தவற்றைச் சிவனுக்கு உரைக்க, கோபம் கொண்ட சிவபெருமான் வீரபத்திரக் கடவுள் வடிவம் கொண்டு மேருமலையை வில்லாக வளைத்து அதனைக் கையில் ஏந்தியபடி தட்சனின் யாகசாலைக்குள் நுழைகிறார். கடும் கோபத்தோடு புறப்பட்டு வந்த வீரபத்திரர், சிவன் அழைக்கப்படவில்லை என்று தெரிந்தும், தட்சனின் அழைப்பை ஏற்று அந்த யாகத்தில் கலந்துகொண்ட தேவர்களையெல்லாம் துன்புறுத்தி, அவர்களுக்கு அங்கச் சேதங்கள் செய்தபின்பு அந்த யாகாக்கினியும் அழிந்து போகும்படி செய்கிறார்..அதன்பின்பு தாட்சாயினி வேண்டிக்கொள்ள, சினம் நீங்கிய சிவனார், அந்த வில்லினைக் கையில் ஏந்தியபடி தாட்சாயினியோடு இடபவாகனத்தில் ஏறிவந்து, இறந்துபோன தேவர் முதலியவர்களைப் பிழைப்பித்து ௮ருள் செய்தார். சிவனார் கோபம் தணிந்தாலும், ௮வர் கையில் இருந்த வில்லினைக் கண்டு, அதனால் தமக்கு மீண்டும் ஆபத்து உண்டாகுமோ? என அஞ்சி நின்ற தேவர்களை ஆறுதல்படுத்துவதற்காக சிவபெருமான் இந்த ஜனகனுடைய குலமுதல்வர்களில் ஒருவரான ஓர் அரசனிடம் ௮வ்வில்லினைக் கொடுத்தார்.அந்தச் சிவனது வில், பல தலைமுறைகள் தாண்டியும் இந்த ஜனகனின் அரண்மனையில் இருந்து வருகிறது. அந்த வில்லினை யார் எடுத்து, வளைத்து, நாணேற்றுகிறார்களோ அவர்களுக்கே இந்தச் சீதையைத் திருமணம் செய்து கொடுப்பதாக ஜனகன் அறிவித்திருக்கின்றான்’ என்று கூறி நிறுத்திய சதானந்தர், ஜனகன் தனது மகளாகிய சீதையை அடைந்த வரலாற்றினையும் தொடர்ந்து கூறத் தொடங்குகிறார். முன்பொருமுறை, இந்த ஜனக மகாராஜன், வேள்வி ஒன்றைச் செய்வதற்காக யாகசாலை அமைக்கும் பொருட்டு, இரண்டு பெரிய எருதுகளின் கழுத்தில் பளிங்கினால் செய்யப்பட்ட நுகத்தடியைப் பூட்டி, நிலத்தினை உழத் தொடங்கினான். அங்ஙனம் அவன் நிலத்தை உழுதபொழுது, பூமிக்குள் இருந்து சூரியன் ஒன்று உதித்தாற் போல ஒரு பெண் குழந்தை வெளிப்பட்டது.பூமாதேவியே பெண் வடிவம் கொண்டு வந்தாற்போலவும், பாற்கடலிலிருந்த மகாலட்சுமியே குழந்தை உருவில் தோன்றினாற் போலவும் அக் குழந்தை, அழகினால் பொலிந்து நின்றது. ஆகாயத்திலிருந்து கங்காதேவி பூமிக்கு வந்து ஆறாய் ஓடத் தொடங்கியபிறகு, பூமியிலிருந்த மற்றைய நதிகள் எல்லாம் ஒளி இழந்ததுபோல, பூமியில் வாழும் அழகு நிறைந்த பெண்கள் எல்லாம் அப்பெண் குழந்தையின் தோற்றத்தால் பொலிவிழந்து போயினர். மற்றைய பெண்கள் எல்லாம் தவம் செய்து அழகைப் பெறுவர். அந்த அழகே தவம் செய்து பெற்றவளாக ௮க்குழந்தை திகழ்ந்தாள். அத்தகைய அழகு மிகுந்த குழந்தைக்கு ‘சீதா’ என நாமமிட்டு, அன்போடு தன் மகவாய் அவளை வளர்க்கத் தொடங்கினான் ஜனகன். சீதை பருவமெய்தியதும் அவளது அழகு மேலும் மிளிரத் தொடங்கியது. பாற்கடலைக் கடைந்தபோது வெளிப்பட்ட மகாலட்சுமியை அடைவதற்குத் திருமாலைத் தவிர வேறு எவராலும் முடியாது என்று அறியாது அங்கிருந்த தேவர்கள் எல்லாம் அவளைத் தாமும் அடையவேண்டும் என நினைத்தது போல, சீதையை அடைவதற்காய் இராமன் அவதரித்துக் காத்திருப்பதை அறியாமல், பூமியில் வாழும் வேந்தர்கள் எல்லாம் அவளை அடைய வேண்டும் என ஆசைப்பட்டனர். சிவதனுசை வளைத்து, நாணேற்றும் ஆற்றல் இல்லாத அவர்களில் பலர், ஜனக மன்னனுடைய நிபந்தனைப்படி அந்த வில்லை வளைக்க முற்பட்டு, அதனை அசைக்கக்கூட முடியாமல் போகவே அவமரியாதையுற்று மனவருத்தத்தோடு திரும்பினர்..அதனால் தமக்கு நேர்ந்த அவமானம் பற்றி ஆத்திரமுற்ற அவர்கள், ஜனகன் மீது படையெடுக்க முயன்றனர். அவர்களை எல்லாம் ஜனகன் வெற்றிபெற்றான் ஆயினும், அதனால் ௮வனது படைபலம் மெல்லமெல்லத் தேயத் தொடங்கியது. அதுபற்றி ஜனகன் கவலைப்பட, அதனை அறிந்த தேவர்கள், ஜனகனுக்காக நால்வகை சதுரங்கப் படைகளையும் அனுப்பி வைத்தனர். அதனால் ஜனகனை இனி வெல்லமுடியாது என அறிந்த மன்னர்கள் புறமுதுகிட்டு ஓடித் தப்பினார்கள். அன்று முதல் இன்றுவரை, சிவனது அந்த வில்லின் அருகில்கூட எந்த மன்னரும் வந்தாரில்லை. அதனால் நம் சீதைக்கு இனித் திருமணமே நடைபெறாதோ? என ஐனகனும் நாட்டுமக்களும் நானும் வருத்தமுற்று நிற்கின்றோம். ‘விஸ்வாமித்திர முனிவரே! நீங்கள் அழைத்து வந்திருக்கும் இந்த இராமன், அந்தச் சிவனது வில்லை வளைத்து நாணேற்றுவானானால் நாம் அனைவரும் மகிழ்ச்சியுறுவோம். அதற்குத் தாங்கள் அனுமதிக்க வேண்டுமென’ச் சதானந்த முனிவர் கேட்டுக் கொண்டார். சதானந்த முனிவரின் கோரிக்கையை ஏற்ற விஸ்வாமித்திரர், இராமனை அழைத்துவந்த தனது உள்நோக்கம் நிறைவேறப் போகிறது எனும் மகிழ்ச்சியோடு, தனது சடாமுடியை அசைத்து மெல்லப் புன்னகைத்து, போர் செய்யக் காத்திருக்கும் இடபம் போன்று நின்ற இராமனின் விழிகளை நோக்கி, வாய் வார்த்தைகள் எதுவும் பேசாது, ‘நீ சதானந்த முனிவரது கோரிக்கையை நிறைவேற்றுவாயாக!’ என்று குறிப்பினால் உத்தரவிட, தனது குருவாகிய விஸ்வாமித்திர முனிவரது கட்டளையை ஏற்று இராமன் சிறிதும் அச்சமில்லாமல் அந்தச் சிவதனுசைக் கனிவோடு பார்த்தான்.(இதிகாசம் வளரும்) - கம்பவாரிதி இலங்கை ஜெயராஜ்

சீதையும்‌ சிவதனுசும்‌

Related Stories