தொடர் : இராமாயணம்

19 . எடுத்தது கண்டனர் இற்றது கேட்டார்! உருவத்தில் மேருவை ஒத்திருந்த அந்தச் சிவதனுசு, சீதைக்குச் சூட்டப்போகிற மாலைபோல் தெரிய, குருவின் உத்தரவை ஏற்று அவ் வில்லை வளைப்பதற்காய் தன் இருக்கையைவிட்டு எழுகிறான் இராமன். யாகம் செய்யும் ஓமகுண்டத்தில் நெய்யினை வார்க்கும்போது அக் குண்டத்திலிருந்த அக்கினி ஓங்கி எழுவதுபோல, இராமன் எழுவது தோன்ற, ஊர் மக்கள் எல்லோரும் பேருவகை கொள்கிறார்கள்.அதுவரை ஆரவாரத்துடன் இருந்த ஜனகனின் அரச சபை, இராமன் எழுந்ததும் ஊசிவிழும் சத்தமும்கூடக் கேட்குமளவு அமைதி அடைகிறது. அரச சபையிலிருந்த அத்தனைபேர் கண்களும் பூக்களை மொய்க்கும் வண்டுகள் போல, இராமனின் மேனி அழகைப் பருகுகின்றன. விண்ணுலகத்திலிருந்த தேவர்களும் மகிழ்ந்து ஆரவாரம் செய்கிறார்கள். பூவுலகத்தில் வாழும் முனிவர்கள் அனைவரும் இராமனின் முயற்சி வெற்றிபெற வேண்டும் என வாழ்த்துகிறார்கள். அமைதியாய் இருந்த சபையில் இப்போது பெண்கள் கூடியிருந்த பக்கத்திலிருந்து பேச்சுச் சத்தம் எழத் தொடங்குகிறது. அங்கிருந்த மாதர்களில் சிலர், “இந்த வில் வலிமையுடையதே!” என்று சொல்லி ஏங்குகிறார்கள். வேறு சில பெண்கள், “இந்த இராமனின் கைகள் எங்கள் சீதையின் சிவந்த கைகளைப் பற்றாமல் போனால் எங்கள் சீதை நல்வாழ்வை இழந்து போவாளே!” என்று சொல்லி வருந்துகின்றனர். அங்கிருந்த இளம்பெண்களில் சிலர், கைகளைக் கூப்பித் தம் கண்களிலிருந்து கண்ணீர் வழிய, “மதயானை போன்ற கம்பீரத்தை உடைய இந்த இராமனும், வில்லை வளைக்காமல் விடுவானானால் சீதையோடு நாமும் இனி அக்கினியில் குதித்து மாள வேண்டியதுதான்”என்று சொல்லி ஒருவரையொருவர் பார்த்து ஏங்குகின்றனர். அவையிலிருந்த வயதில் முதிர்ந்த ஒரு மூதாட்டி கோபத்தோடு, “எங்கள் அரசனான ஜனகனுக்கு அறிவேயில்லை! இந்த அழகிய இராமன் தன்னுடைய மகளுக்குப் பொருத்தமான மணாளன் என நினைத்தால், அவளை அழைத்துக் கொண்டுபோ! என்று, இராமனுக்குக் கொடுப்பதை விட்டுவிட்டு, இந்த வில்லை வளைக்கச் சொல்வது எப்படி நியாயமாகும்?” எனச் சத்தமிடுகிறாள்..அவள் அருகில் இருந்த இன்னொரு மூதாட்டி, சற்று நிதானத்துடன் முதலில் பேசிய மூத்தவளைப் பார்த்து புன்சிரிப்புடன், “நீ ஏன் எங்கள் சக்கரவர்த்தி ஜனகனைத் திட்டுகிறாய்? அவர் சீதையின் திருமணத்திற்காக ஏற்கெனவே தான் விதித்திருந்த நிபந்தனைப்படிதானே, இந்த வில்லை வளைக்கும்படி சொல்கிறார். எத்தனை மன்னர்கள் முன்பு வந்து இந்த வில்லை வளைக்க முயன்று தோற்றனர் என்று நீ அறியாயா? அப்படியிருக்க நடுநிலையோடு இருக்கவேண்டிய நம் சக்கரவர்த்தி இராமனுக்கு மட்டும் எப்படி சலுகை வழங்குவதாம்?” என்று சொல்லி முதலில் பேசிய மூதாட்டியை ஆறுதல் செய்கிறாள்.தொடர்ந்து அவள், “நீ திட்டவேண்டியது எங்கள் சக்கரவர்த்தியை அன்று. இராமனை அழைத்துவந்த அந்த விஸ்வாமித்திர முனிவரையேயாம். தசரத குமாரனான இராமனைத் தன் யாகம் காப்பதற்காய் அழைத்துவந்த முனிவர், தன் யாகம் முடிந்ததும் இந்த இராமனை அவன் தந்தையாகிய தசரதனிடம் ஒப்படைக்க வேண்டியதுதானே! அதை விட்டுவிட்டு இங்கு அவனை அழைத்துவந்து, ஜனகனுடைய இந்தப் பெரிய வில்லை வளைக்கும்படி அவர் உத்தரவிடலாமா? மேருவை ஒத்த இந்தச் சிவதனுசினைத் தூக்குகிறபொழுது இந்தப் பிள்ளைக்கு ஏதாவது நேர்ந்தால் அவன் தந்தைக்கு இந்த முனிவர் என்ன பதில் உரைப்பார்? எனவே ஜனகனை நாம் குற்றம் சொல்லக்கூடாது. இந்த முனிவருக்குத்தான் வெட்கமில்லை” என்று கூறித் தன் உரையை முடிக்கிறாள்.எழுந்துநின்ற இராமன், முனிவரிடம் ஆசிபெற்று, அந்த வில்லைநோக்கி நடக்கத் தொடங்க, இப்பொழுது மீண்டும் சபையில் நிசப்தம் உண்டாகிறது. சிங்கம் ஒன்றும், நிமிர்ந்த ஒரு போர் எருதும், பெரியதோர் வலிய யானையும், குன்றாத மலை ஒன்றும் நடந்தாற்போல இராமன் நடந்துவர, அவனது நடை அழகைக் கண்டு மயங்கியவர்கள் மீண்டும் மௌனத்திற்கு ஆளாகிறார்கள்.பொன்மயமான அந்தப் பெரிய சிவதனுசின் அருகில் சென்ற இராமன், அந்த வில்லை சீதைக்குச் சூட்டப்போகிற மாலையை எடுக்குமாப்போல் மெல்லக் குனிந்து நிதானமாய் நிமிர்த்துகிறான். அதுவரை எவராலும் அசைக்கக் கூட முடியாமற்போன அந்த வில்லை, இராமன் மிகச் சாதாரணமாக எடுத்து நிமிர்த்துவதை, சபையிலிருந்த மிதிலை மக்கள் கண்ணிமைக்காமல் பார்க்கின்றார்கள்.நிமிர்த்திய அந்த வில்லின் அடிப்பாகத்தைத் தனது காற்பெருவிரலால் அழுத்திக் கொண்டு அதில் நாணைப் பூட்டுவதற்காக, அந்த வில்லினை வளைக்கத் தொடங்குகிறான் இராமன். அப்போது அவ் வில் ‘படீர்’ எனும் மாபெரும் சத்தத்துடன் முறிந்து இரு துண்டுகளாய் விழுகிறது. இராமன் வில்லை எடுத்ததைக் கண்ட அச் சபையினர், இடையில் நடந்த செயல்களையெல்லாம் காண்பதற்கு முன்னமே, அவ் வில் ஒடியும் சத்தம் அவர்கள் காதில் விழுகிறது. இராமன் வில்லை எடுத்ததைக் கண்டவர் பின் அது இற்றதையே கேட்டனராம்..அந்த வில் முறிந்தபோது இந்த அண்டகோளம் பிளந்ததோ என நினைக்கும்படியாய் பேரோசை கிளம்பிற்று. அவ் ஒசை கேட்டு மூவுலகத்திலிருந்தோரும் அஞ்சி நடுங்கினர். பூமியை எப்போதும் தாங்கி நிற்கும் ஆதிசேடன் எனும் பெரிய பாம்பும், தன் தலையில் இடி விழுந்துவிட்டதோ என மருண்டது. தேவர்களும், மிதிலை நகரத்தாரும் மகிழ்ச்சியால் ஆடிப்பாடிக் கொண்டாடினர். தேவர்களுக்கு இராவணவதம் இனி நிகழும் என்பதால் ஏற்பட்ட பெருமகிழ்ச்சி. மிதிலை மக்களுக்குத் தம்முடைய சீதைக்குத் திருமணம் ஆகப்போகின்றதே என்ற மகிழ்ச்சி. மிதிலை மக்கள் தமக்கு ஏற்பட்ட மகிழ்ச்சியின் நெகிழ்ச்சியால் மலர்ந்து, இராமனைப் பார்த்துப் பின்வருமாறு பேசத் தொடங்குகிறார்கள். சிலர் “தசரதன் மகன் இவன்” என்று பெருமையோடுகூற, வேறு சிலர் இராமனின் விரிந்த கண் அழகுகண்டு அவனை, “தாமரைக் கண்ணான்” என்று புகழ்கிறார்கள். இன்னும் சிலரோ, இராமனின் கரியமேனியால் இவனுக்கு “கார்மேகன்” எனும் பெயரே பொருத்தம் என்கிறார்கள். மற்றும் சிலர் “இவன் மானுடனே அல்லன். திருப்பாற்கடலில் வீற்றிருக்கும் திருமாலேயாம்” என்றும் கூறி அழுகிறார்கள். இராமன் வில் முறித்ததைக் கண்டு மகிழ்ந்த ஜனகன், தான் நேர்மையாகச் சேர்த்த, செல்வங்கள் நிறைந்த பண்டகசாலையைத் திறந்து, தமக்குத் தேவையான செல்வங்களை எடுத்துக் கொள்ளும்படி உத்தரவிட, வறியவர்கள் தமக்குத் தேவையான செல்வத்தை அச் சாலையிலிருந்து அள்ளிச் செல்கின்றனர். தமது அன்புக்குரிய காதலருடன் ஊடல் கொண்டிருந்த அந்நகரத்துப் பெண்கள் வில் முறிந்த செய்திகேட்டு வந்த மகிழ்ச்சியால், அவ் ஊடலை மறந்து, தம் காதலரை இறுக அணைத்துக்கொள்கின்றனர். இங்ஙனமாய் வில் முறிந்த செய்திகேட்டு, மிதிலை மக்கள் மகிழ்ந்து கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தபோது… யாரோ ஒருவன் சிவதனுசினை முறித்தான் என்ற செய்தியைக் கேட்டு, அந்தப்புரத்திலிருந்த சீதை நடுக்கமுறுகிறாள். முதல்நாள் மாலை வீதியில் நடந்துவந்த ஓர் ஆடவனைக் கண்டு என் மனம் மயங்கியது. இப்போது வில்லை வளைத்து முறித்தவன் அவனன்றி வேறொருவனாய் இருந்தால், நான் அக்கினியில் வீழ்ந்து மாய்வேன் என்று முடிவெடுக்கின்றாள் சீதை..அப்போது அவளது தோழியாகிய நீலமாலை என்பாள், அரண்மனையிலிருந்து ஓடிவந்து, சீதையை நோக்கி, “முனிவர் ஒருவருடன் வந்த இரண்டு இளைஞர்களில், கருமைநிறமுள்ள ஒருவன் சிவதனுசினை மிகச்சாதாரணமாக வளைத்து நாணேற்ற முயன்றபோது, அவ் வில் முறிந்தது. இனி உனக்கு வதுவைதான்” என்று மகிழ்ச்சியுடன் கூற, தான் முதல்நாள் கண்ட நாயகனே வில்லை முறித்திருக்கிறான் என்று உணர்ந்துகொண்ட சீதை, மகிழ்ச்சி மேலிட விம்மி அழுகிறாள். உடனடியாக விஸ்வாமித்திரருடைய ஆலோசனைப்படி, இராமன் வில்முறித்த செய்தியை, தசரதனுக்குச் சென்று உரைக்கும்படி சில தூதர்களை அனுப்புகிறான் ஜனகன். தூதர்கள் வந்து செய்தியினை உரைக்க, நடந்ததை அறிந்து தசரதனுடைய மனம் பேருவகை கொள்கிறது. உடனடியாக மிதிலைநகர் செல்ல ஆயத்தம் செய்யும்படி தனது மந்திரி, பிரதானிகளுக்கும், நால்வகைச் சேனைகளுக்கும், நாட்டுமக்களுக்கும் அவன் அறிவிக்க, அயோத்தியே மிதிலைநோக்கி நகர்ந்ததுபோல அத்தனைபேரும் இராமன் திருமணத்தினைக் காணவென மிதிலை சென்றடைகின்றனர். தனது நகரத்தின் வாசலில் நின்று மகிழ்வோடு தசரதச் சக்கரவர்த்தியை வரவேற்கிறார் ஜனக மகாராஜன். தசரதன் சூரிய குலத்தவன். ஜனகன் சந்திர குலத்தவன். அவ்விருவரும் ஒருங்கே நின்றது சூரியனும், சந்திரனும் ஒருங்கே நின்றாற்போல் காட்சிதர, அதுகண்டு இரு நாட்டு மக்களும் மகிழ்கின்றனர். ஜனகனுடன் வந்த இராமனை, தசரதன் அன்புமிகுதியால் ஆரத் தழுவிக் கொள்கிறான். அதுபோலவே தசரதனுடன் வந்த தனது தம்பியாகிய பரதனை இராமனும் தழுவிக் கொள்கிறான். இலக்குவனும், சத்துருக்கனும் இராமனதும், பரதனதும் அடியில் வீழ்ந்து வணங்குகின்றனர். அதன்பின் தசரதனது உத்தரவுப்படி இராமனும், அவனது சகோதரர்களும் தேர்களில் ஏறி மிதிலைக்குள் செல்கின்றனர். (இதிகாசம் வளரும்)- கம்பவாரிதி இலங்கை ஜெயராஜ்

தொடர் : இராமாயணம்

Related Stories